Limpar toda a merda mediática para illar a extrema dereita

"Os que idearon o 11-M non están nin en desertos remotos nin montes lonxanos", dixo José María Aznar, onte ex presidente do PP e hoxe presidente da Fundación para a Análise e os Estudos Sociais (FAES). As manifestacións fíxoas na comisión parlamentaria de investigación dos atentados contra catro trens que causaron 192 mortes e máis de 2.000 persoas feridas. Vinte anos despois, ninguén –agás o líder da dereita– ten dúbidas da autoría dos terríbeis atentados cometidos en Madrid o 11 de maio de 2004. Aznar mantivo o seu pensamento no cabodano do 11-M, pensamento que fora sostido por certos medios de comunicación afíns. O primeiro, El Mundo, de Pedro Jota, seguido da Cope e Telemadrid, e xornalistas como Jiménez Losantos. Para eles ETA foi a responsábel. Dixérono e ségueno a dicir coma faría un bo alumno de Joseph Gobbels, propagandista do Tercer Reich ("unha mentira repetida mil veces convertese nunha verdade"). Neste caso a mensaxe non tivo tanto éxito pero sentou o camiño para o futuro. Encher todo de merda Logo tivemos coñecemento dos métodos de Steve Bannon, figura controvertida, estratega e un dos homes clave na Casa Branca durante o mandato de Donald Trump. A súa tese é esta: "A verdadeira oposición son os medios. E a forma de lidar con eles é encher todo de merda". Aquí foi Miguel Ángel Rodríguez (MAR), primeiro con Aznar e agora con Isabel Díaz Ayuso, como xefe de gabinete, o que antes aplicou os comportamentos deseñados nos Estados Unidos de América. E aínda continúa co seu estilo matón e mentireiro. A campaña de ataques con falsidades alcanzou o presidente do Goberno do Estado, Pedro Sánchez, e a súa parella, Begoña Gómez. Mais denantes, as vítimas foran outras: os independentistas do Procés, a xuíza Vitoria Rosell, o deputado de Podemos Alberto Rodríguez ou a valenciana Mónica Oltra, Vicepresidencia da Comunitat entre 2015 e 2022 con Compromís. Mais con anterioridade tamén houbo outras vítimas. As mentiras de Feixoo Os ataques ao presidente do Executivo español (e familia) levaron a Pedro Sánchez a coller cinco días de reflexión (?) que remataron cun "decidín seguir, con máis forza" para loitar fronte á "máquina da lama" e a xudicialización da política. "A verdadeira oposición son os medios. E a forma de lidar con eles é encher todo de merda" Está ben volver á hemeroteca. O compañeiro Juan Oliver lembrounos que Feixoo usou en Galiza, para chegar á Xunta de Galicia, no ano 2009, a mesma estratexia de mentiras que emprega agora para intentar chegar á Moncloa. As campañas contra o desprestixio persoal de Emilio Pérez Touriño e Anxo Quintana teñen moitas fakes similares ás utilizadas contra Pedro Sánchez. Quintana foi acusado de maltratar a súa parella, de mercar un minibar para o auto oficial (cando era unha neveira portátil para refrixerar os botellíns de auga), de amañar o concurso eólico (que obrigaba a deixar no país parte dos beneficios e que fora anulado pola dereita, o novo foi declarado ilegal polo Tribunal Superior de Xustiza de Galicia), de publicar unha fotografía do candidato do BNG no barco do empresario Jacinto Rey, cando a foto fora tomada un ano antes de que chegara a Vicepresidencia da Xunta... Todo iso foi motivo dunha crise persoal de Quintana, que o levou a deixar a política. Medios novos e vellos Feixoo conta coa mesma equipa de comunicación e axuda do lawfare e moitos máis dixitais que hai quince anos e que fan de voceiros a soldo. Dixitais como OK Diario, OK Green, The Objetive, Libertad Digital, Voz Populi, El Debate, El Español... mantidos cos cartos de comunidades autónomas do PP: Madrid, Castela e León, entre outras. E vellos medios coma La Voz de Galicia, de Santiago Rey, e coma o profesor Roberto Blanco Valdés e Bieito Rubido, ex director de ABC, que hoxe dirixe El Debate, da Asociación de Propagandistas Católicos. Ademais de outros coma os inefábeis Javier Negre de EDA TV ou Alfonso Rojo. A orixe do problema e súas consecuencias son coñecidas. Non basta con ser vítima do lawfare e da máquina da lama e falar da necesidade de rexeneración democrática. Outra cousa é limpar toda esta merda que botan dende falsos medios xornalísticos (comezando polo seu financiamento institucional) e a xudicatura corrupta (comezando pola renovación do Consello Xeral do Poder Xudicial). E para iso fai falla vontade política e decisión de illar a extrema dereita.