O obxectivo da cámara procuraba caras coñecidas e algunha había, a comezar por Rocío de Frutos, a parlamentar do PSOE no Congreso e valedora número un de Sánchez na Galiza; e a seguir polo senador Luís García Mañá, a deputada no Pazo do Hórreo Noela Blanco; o presidente da FEGAMP e alcalde de O Barco, Alfredo García, e o ex portavoz no Parlamento galego e un dos clásicos do PSdeG ao longo das últimas décadas, Ismael Rego.
Non compareceu Pilar Cancela, presidenta da xestora, quen ten apostado por un perfil institucional e por manter neutralidade formal entre as distintas candidaturas (á de Sánchez hai que unir a de Patxi López e a aínda non formalizada oficialmente de Susana Díaz).
Sánchez mostrou que ten conexión coas bases. Non é doado mover 600 persoas -as que ateigaban o auditorio do Edificio Politécnico da Universidade de Ourense-, por máis que o mitin fose de ámbito nacional galego. Respírase euforia nas filas sanchistas, a sensación de que o voto da militancia está coa proposta sanchista dun PSOE antagonista do PP e non dun partido que flirtea coa grande coligazón bipartidista.
Canto ao discurso, Sánchez dobrou a súa aposta nun PSOE con maior democracia interna e nese sentido prometeu que con el na secretaría xeral as consultas á militancia sobre "pactos eleitorais" serán obrigatorias. Trataríase de evitar que no futuro un Comité Federal puidese acordar un voto no Congreso que puidese viabilizar a investidura dun presidente conservador, tal e como aconteceu no conclave de 1 de outubro de 2016 que resultou na demisión de Sánchez.
Consciente do seu tirón entre as bases, o candidato ao retorno a Ferraz chamou a unha mobilización xeral nas primarias para as converter no "quilómetro cero do cambio", visando "devolver" o PSOE "ao carreiro que nunca debeu deixar: ser un partido de esquerdas, críbel e autónomo".
O discurso de Sánchez para o congreso é binario. No PSOE só hai dúas alternativas. "O PSOE da abstención ao PP e o que defende un partido autónomo, críbel e que dea participación á militancia".
Nese discurso hai un subtexto claro, o da necesidade de articular un "proxecto de esquerdas" plural para derrotar a direita, que necesariamente pasaría por acordos con Podemos e as súas confluencias. Un bloco progresista que Sánchez aspira a liderar desde a esquerda estatal mesmo con chiscadelas á unha España plurinacional.
