Hai catro vértices cardinais que, entre outros, reflicten a natureza dun proxecto político. A través da súa análise pódese determinar o grao de autenticidade dun goberno de esquerda. O do poder político, (vale dicir, o grao de democracia), o dos dereitos sociais, o económico e o xeopolítico.
Se os uso para avaliar ao goberno bolivariano, o resultado dime que o noso goberno é exemplo de coherencia e bo sentido no camiño da emancipación do pobo venezolano. Vexamos:
Poder político. Todo o poder para o pobo, sen enganos, nin trucaxes formais. Iso é a democracia plena, non a que ditamina The Economist. Co pobo como único soberano. E sen estruturas oligárquicas que controlen o poder. Díxoo Aristóteles: "onde os homes gobernan por razón da súa riqueza, hai unha oligarquía, e onde gobernan os pobres, hai unha democracia". Velaí a clave dunha democracia auténtica. No grao de poder popular e no grao de unidade do poder popular. No caso de Venezuela, o pobo organizado é quen goberna no exercicio da súa democracia protagónica e participativa.
Dereitos sociais. Todos. E ao máximo. Para que non haxa desigualdades, nin explotación ou opresión de ningún tipo, nin exclusión algunha de persoas ou de grupos. Para que a dignidade de cada ser humano prevaleza por encima dos intereses particulares. Ese debería ser o signo orientador de todos os gobernos que se digan progresistas. Pero aínda que, nun certo sentido, a xeneralidade dos países avanzaron na formulación legal dos dereitos, no caso de Venezuela, e isto é sumamente importante, consideramos que iso non é suficiente. Senón que os dereitos deben converterse en feitos concretos. Aprendémolo tamén de Bolívar, que nos falaba da igualdade establecida e practicada. É nesa igualdade "practicada" ou nesa vontade de que o dereito sexa efectivamente real, no que Venezuela se distingue.
O vértice económico. Para un goberno de esquerda suponse que se trata de avanzar cara ao socialismo. Einstein díxoo: "Estou convencido de que hai soamente un camiño para eliminar os graves males do capitalismo: o establecemento dunha economía socialista, acompañado por un sistema educativo orientado cara a metas sociais". Ese é o punto e ningún outro: a existencia dunha estratexia cara ao socialismo, aínda considerando o peso actual do capitalismo. No caso de Venezuela, vemos que o decisivo é a pulsión cara a esa meta: a construción do socialismo. E a claridade de que neste mundo complexo de hoxe, ninguén ten a receita económica para avanzar. Pero que, en todo caso, máis aló das fórmulas para ser aplicadas, o importante é que a burguesía, non teña, como clase, poder político algún. E iso en Venezuela é así. O demais andarase.
E no tema xeopolítico, a proba da verdade está na posición sostida por un mundo onde prevaleza a legalidade internacional, o respecto á soberanía dos pobos, a incansable procura da paz e, en definitiva, a oposición ao imperialismo. Niso Venezuela dá leccións.
