Bernal Prieto: "Queremos crear tecido. É importante que haxa xente nova que se implique no Autobán"

—Que lectura fai destes 10 anos? Comezamos porque vimos a necesidade que había na cidade de facer un evento deste tipo. A xente que fai autoedición ten unhas necesidades un pouco especiais que non se estaban vendo cubertas por festivais de cómics máis convencionais. O primeiro ano fixémolo cos apoios que tivemos, poucos recursos e unha sala pequena. Non había máis de 35 postos, mais aí démonos de conta de que a resposta era boa, que había interese na cidade. Decidimos seguir e facer unha edición de inverno xa desde o comezo. Igual está mal que o digamos nós, pero é certo que agora mesmo funciona moi ben. A Coruña é unha cidade na que funcionan especialmente ben os festivais deste tipo. Sempre que remata unha edición facemos unha enquisa de satisfacción e incluso a xente que vén de fóra coméntanos que a nivel de vendas e de resposta co público teñen moi boa acollida. —Ademais, veñen de constituírse como asociación cultural e de crear o Premio Autobán ao Mellor Fanzine Galego. A miña teima persoal é non tanto medrar por medrar, senón crear tecido. Levabamos moitos anos sendo un evento un pouco kamikaze: facéndoo en bares ou en salas nas que non precisabamos pedir permisos nin facer ningún tipo de xestión e autofinanciándonos con venda de camisetas e cousas similares. O que ocorre é que isto non ten percorrido. Eu agora son unha persoa con fillos e que non pode atender como lle gustaría este tipo de cousas. Coido que o de crear a asociación non é só para medrar, que está ben. Para min é moi importante que entre xente nova, que poida coller as rendas cando alguén estea canso e que se impliquen na organización do Autobán. —É unha visión que encaixa coa comunidade mesma do fanzine. Totalmente. Hai xente que é profesional do cómic grazas a Viñetas do Atlántico, un festival moi potente que leva moitos anos. Mais tamén vemos que no noso caso, con varios festivais de fanzines autoeditados que hai ou que houbo na Galiza, creouse unha comunidade de xente que vai facendo cousas e que se vai interesando. Hai unha resposta directa. Claro, eu levo 12 anos, aproximadamente, facendo fanzines. Antes eramos persoas soltas que estaba cada unha na súa casa ou en pequenos colectivos, e ademais coñeciámonos todas. Agora hai persoas en todos os recunchos da Galiza e cada ano chegan ao Autobán algunhas que eu non coñecía. Paréceme incríbel. E creo que é grazas a todos estes eventos: Autobán, FunFunFun, Vaia Vaia, Grapo Grapo... —Hai profesionalización no fanzine? Hai moita xente que é profesional da ilustración ou do mundo da banda deseñada, mais que aínda así cada ano vai a feiras de fanzine. É un formato que dá a oportunidade de facer cousas diferentes ou de contar certas cousas que non caben ou non son tan doadas de contar nunha editora grande. Tamén podes ter máis control á hora de sacar unha edición moi coidada, porque iso cambiou moito e agora hai fanzines que teñen acabados que non se conseguen nunha editora normal. Hai persoas que utilizan o fanzine para a súa primeira experiencia e logo dan o salto e se profesionalizan e non volven ao fanzine. E está xenial tamén, son escollas e non pasa nada. Logo hai outras persoas que seguen ambos os camiños á vez, polos motivos que mencionaba antes, así como xente que prefire quedar só no fanzine.