Nunha das vías de entrada a Maceda de Trives, no lugar de Rozavales atópase un dos conxuntos caducifolios máis relevantes da zona. Este é o souto de Rozavales, que conta con abondosos castiñeiros centenarios e colosais a 680 metros de altitude sobre o nivel do mar. Precisamente a súa situación fai da zona un espazo de clima oceánico de montaña. As súas precipitacións anuais de perto de 1.000 litros e temperaturas medias de 11ºC son as que permiten o desenvolvemento dos castiñeiros, xa que esta especie prefire lugares frescos, montañosos e húmidos.
Malia todo o que xustificaría a súa presenza na zona, hai que sinalar a súa natureza artificial. O souto, nun comezo, foi plantado por medio de enxertos para ser explotada a súa madeira. Porén, desa actividade humana orixinaria naceu unha relación natural entre a plantación e o solo que convertería o castiñeiro en residente permanente de Rozavales. Tanto é así que algúns dos espécimes levan habitando Maceda de Trives por varios lustros, como é o caso do castiñeiro de Pombariños (árbore no Catálogo de Árbores Senlleiras).
Ademais, derredor creouse un ecosistema propio e integrado por distintas clases de animais como corzos, raposos ou porcos bravos que coexisten nas case dúas hectáreas de monumento natural. Por todo, nas últimas décadas, xurdiron esforzos desde as administracións por sinalizar e protexer os castiñeiros á vez que habilitar espazos de recreo para que as persoas puidesen visitar o lugar, salvagardando a conservación da flora e fauna. Por esta razón, algúns dos troncos atópanse rodeados por valado, o que indica a protección especial dese exemplar e a prohibición de trepar polas súas pólas. O feito de chegar até o día de hoxe en boas condicións non quita que sexa un souto antigo e suxeito á acción do tempo, dos fungos e da intervención humana.
Por todo, debe ser coidado como o monumento natural que é e valorado como un exemplo vivo de como a interacción humana pode crear ecosistemas únicos.
Merendeiro natural
En Maceda de Trives (Manzaneda oficialmente) sitúase o souto de Rozavales, un espazo natural de 1,8 hectáreas. Cualificado como Monumento Natural polos seus castiñeiros, conta con bancos e mesas arredor das árbores para o esparexemento de excursionistas e visitantes.
O castiñeiro milenario
Entre os exemplares máis importantes está o castiñeiro de Pumbariños, incluído no Catálogo de Árbores Senlleiras Galegas. O espécime é inmenso, con máis de doce metros de perímetro e máis de mil anos. Malia isto, atópase en plena forma e dá froito cada ano como de costume.
Árbore 360
A día de hoxe, a pataca ocupa un espazo importante na dieta galega, mais non sempre foi así. Antes de que este alimento substitutivo chegase de América, na Galiza xa existía a castaña, que era vista como un alimento esencial presente en pratos tan relevantes como o caldo e cultivado desde a romanización. Por extensión, tamén o castiñeiro era clave na vida dos devanceiros, especialmente pola abundancia de exemplares no clima atlántico e o aproveitamento que podían sacar del e que era superior ao obtido doutras árbores: comida, madeira, combustíbel...
