Desde Edimburgo chega a terceira crónica de Xoán Antón Pérez Lema, unha primeira avaliación dos datos do escrutinio máis do novo tempo que se inicia en Escocia.
Onte perto de 4,3 millóns de escoceses e escocesas con máis de 16 anos tiñan a oportunidade de exercer mediante o voto o dereito democrático a decidir sobre o futuro da súa nación, un dereito democrático que no estado español non se permite.
A vitoria -sábeno ben as catalás e os cataláns- é votar, a vitoria é decidir.
O referendo viviuse con intensidade no twitter. Deitamos aquí unha escolma da millenta chíos que teceron un día histórico.
Histórico o día de hoxe para a cidadanía de Alba (Escocia) e para as nacións sen Estado. E para os que reivindican a súa vontade soberana, sen que moitos estados egocentristas decátense que a poderosa vontade dunha cidadanía, con conciencia e en democracia, perciben de que a súa nación está asoballada en diversos niveis e manifestacións.
Unha delegación do BNG, encabezada polo seu portavoz nacional, viaxa a Escocia onde tamén estarán representantes de Euskal Herria e Catalunya.
Unha pantasma recorre Europa: a vontade dos pobos de decidir por si propios. A vontade de romper as dependencias alleas. De todas, tanto dos grandes poderes económicos e financieros como dos estados que son o seu instrumento.
Londres move todo (até a Monarquía) contra o SI no referendo do 18 de Setembro. Os inquéritos continúan a perfilar un escenario moi disputado.
Eusmiuzamos neste AFONDO, dende Escocia e para Galiza, as claves da campaña pola independencia, a tan só uns días do referendo. Podes atopalo na nosa loxa por 50 céntimos
O primeiro ministro escocés e líder do SNP foi interpelado pola colaboradora de Sermos Galiza, Pilar Fernández.
Galega, mais ligada a Escocia por fíos sentimentais dende hai anos, Pilar Fernández coordina no exterior a campaña Solidarity with Scotland, a prol do si á independencia. Nesta entrevista, fálanos do A Fondo desta semana, sobre o referendo escocés, que ela coordena.
Após a sondaxe publicada por The Sunday Times o Reino Unido reaxiu propondo unha terceira vía: "ter o mellor dos dous mundos" coa que tenta frear os apoios á independencia.
Pois aquí estamos, xa instalados e dispostos a participar activamente deste momento histórico que lle toca vivir a Escocia.
Hai dez anos ninguén acreditaría en que Escocia podería encabezar o grupo de nacións que percorren o camiño cara un futuro independente e hoxe témola aí.
Queda xa moi pouco tempo para o referendo sobre a independencia da Escócia e, segun as pesquisas de opinion, os do sim e os do non andan case igualados, con lixeira avantaxe dos partidarios de que siga a Union.
A seis semanas da consulta pola independencia, os inquéritos estreitan a marxe de apoios entre as forzas independentistas e unionistas.
O presidente dos EUA posicionouse, de maneira explícita, contrario á independencia converténdose na faciana de BetterTogether (Mellor Xunt@s).
A cuestión nacional foi un dos temas no debate dos candidatos a presidir a Comisión Europea. Alexis Tsipras, o candidato de Anova e IU, dixo respeitar o dereito de autodeterminación, mais advogou por "unha solución federal" para Catalunya e Escocia dentro do Estado español e o Reino Unido, respectivamente. A candidata verde si apoia a independencia.
O seu sitio web promove o envío de mensaxes de apoio e solidariedade coa “Escocia do YES” a seis meses do referendo. Os e as promotoras denuncian o aliñamento do Goberno español e dirixentes da UE con Londres.
O último inquérito publicado reflicte o avanzo do movemento independentista que gaña posicións a respeito do unionismo.
