Peores empregos, peores condicións, peores salarios. As persoas mozas teñen en Galiza un panorama laboral difícil. Desemprego, temporalidade, precariedade e parcialidade son algunhas das súas marcas. A situación empeorou desde a última reforma laboral, que levou a que en Galiza o paro entre as persoas de menos de 35 anos aumentase en dous puntos, pasando de ser o 24,6% (2011) a 26,6% (segundo trimestre 2016). Unha taxa de desemprego que é 9 puntos superior ao que se rexistra no resto de idades e que de media está no 17,7%.
O número de persoas mozas que son xa parados de longa duración equivale aos habitantes do décimo concello galego máis poboado, Oleiros, con 34.500 habitantes
A situación é para preocuparse: o 67,5% das persoas menores de 30 anos que están rexistradas no paro non teñen ningún tipo de cobertura por desemprego. Estamos a falar de case sete de cada dez mozos no paro. Ademais, o 40,5% das persoas mozas no paro levan anotadas máis de doce meses, sendo parados de longa duración. Unha cifra que aumentou nestes anos até ser en 2016 de 34.500 persoas mozas. O equivalente a todos os habitantes da décima localidade galega con máis habitantes (Oleiros).
Contratación
Nesta liña, outro dato para a preocupación é que hai agora un 26% menos de poboación activa menor de 35 anos que no 2011. Unha considerábel caída que reflicte o brutal impacto da emigración xuvenil no noso país e as súas consecuencias non só demográficas máis tamén as que ten sobre a economía galega.
En canto a salarios, un mozo galego cobra un 18% menos, de media, que o salario que perceben noutros tramos de idade. Un diferencial negativo que tamén existe se botamos un ollo aos contratos. En 2011 o 7,5% dos menores de 25 anos tiñan un con trato indefinido, unha porcentaxe que agora é do 5,8% (no conxunto das idades supera o 8%). E a situación mantense se vemos a taxa de temporalidade: o 46,8% dos mozos e mozas galegas ten un emprego temporal, mentres que no total de idades esa porcentaxe é do 25,8% (que xa é de por si dos máis altos de Europa).