A Xustiza deixa en evidencia a incongruencia da Xunta

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) avalou a sanción disciplinaria de tres meses de suspensión de funcións que a Consellaría de Sanidade impuxo a un médico do Servizo Galego de Saúde (Sergas) que prestou servizos nun centro público e noutro privado desde o ano 2012 de forma simultánea, sen solicitar a preceptiva compatibilidade e retribución por acollerse ao réxime de dedicación exclusiva. Esta decisión da Xustiza deixa ao descuberto a incongruencia da Xunta de permitir a compatibilidade do exercicio medico na sanidade pública e a privada. A Lei de incompatibilidades é clara: O persoal que traballa para o sistema público non poderá compatibilizar as súas actividades co desempeño dun segundo posto de traballo, cargo ou actividade no sector público nin percibir mais de unha remuneración con cargo aos orzamentos das administracións públicas. A Lei Galega de Saúde recolle no seu artigo 17 que a Rede Galega de Atención Sanitaria de Utilización Pública está integrada por hospitais públicos e privados que teñan un contrato co servizo publico e estarán sometidos ás mesmas inspeccións e controis sanitarios, administrativos e económicos que os hospitais públicos. Este cambio de criterio da Xunta de Galicia de permitir traballar o seu persoal na sanidade privada: Viola de maneira flagrante a Lei de Incompatibilidades do Estado que sinala que o persoal non pode cobrar dous soldos da Administración pública (e os hospitais concertados sono a efectos desta lei), nin atender na privada os pacientes da mesma área sanitaria onde se exerce a actividade pública. Favorece descaradamente a sanidade privada e evidencia a estreita relación da cúpula do Sergas e as empresas sanitarias privadas (ata o último cambio de Goberno de Rueda a xerente do Sergas e o xerente da Asociación de Hospitais Privados eran irmáns) e é o resultado dun acordo da Consellaría de Sanidade cos Colexios de Médicos e os sindicatos corporativos que defenden os intereses da elite médica e abre o camiño á corrupción á conta do dereito á saúde da poboación. Quen gaña O persoal médico dos hospitais públicos con dobre dedicación pode así derivar os pacientes nas listas dos hospitais públicos (creadas por eles mesmos) aos centros privados concertados onde traballan e sóbeselles o soldo en 8.000 euros anuais (antes só o percibían os de dedicación pública). Isto atenta contra a eficiencia nuns momentos en que habería que ter os centros públicos a pleno rendemento. Os hospitais privados integrados na Rede Hospitalaria Pública polo Goberno do PP que recibirán máis pacientes da pública remitidos polos seus propios empregados, poderán contratar novos profesionais con soldos máis baixos (o pluriempregado e pluriempregada acepta menores remuneracións) nuns momentos en que faltan persoal (segundo a patronal privada, mais de 200). Autorizar e promover ilegalmente a dobre dedicación favorece sobre todo a sanidade privada e evidencia a estreita relación da cúpula do Sergas e as empresas sanitarias privadas. Quen perde A sanidade pública e a poboación é a que sufrirá a deterioración da calidade da atención e o aumento das corruptelas e irregularidades asociadas á dobre dedicación. En termos empresariais, a empresa pública ten o mesmo dereito que as empresas privadas á protección da vantaxe competitiva e ao retorno do investimento realizado na aprendizaxe (como por exemplo é o caso do MIR que se financia con diñeiro público) e a formación dos seus empregados. Os conflitos de intereses mostran beneficios e rendementos contrapostos, con prácticas irregulares e ilexítimas: Incentiva o persoal con dobre dedicación a baixar o seu rendemento neles para aumentar as listas de espera que se derivan mediante concerto aos centros privados onde traballan; permítelles derivar pacientes da sanidade pública ás súas consultas privadas; permítelles tamén saltarse as listas aos seus clientes privados; facilita a ‘parasitación’ da sanidade pública mediante a realización de probas e medicamentos para as súas consultas privadas; incentiva que estes privilexien a quen acode ás súas consultas privadas, mesmo con decisións non xustificadas pero que lles supoñen réditos económicos .