cultura

Cos libros das pequenas defuntas Ledicia Costas abría un mundo que lle deparou moitos éxitos. A presenza desenfadada da morte e do macabro en obras dirixidas á xente moza supuñan un ton novo a unhas temáticas que foran moitas veces esquivadas ou tratadas dentro do convencional. 

Aciencia ficción é o primeiro que lle vén á mente ao lectorado galego ao mencionar a Ramón Caride. 

Con esta alusión á recorrente frase que fai fincapé en que non toda morte ten de resultar algo especialmente dramático, senón que, dependendo do finado, pode ben ser un acougo físico, psicolóxico ou moral de quen o rodea, Tomás Guerrero encara a súa segunda novela gráfica afastándose, só en parte, do seu primeiro traballo, A deserción de Stalin. 

Preténdese da poesía moitas veces un compromiso profundo e unívoco coa verdade. Trátase, en realidade, dun tópico que se desprende da súa concepción como expresión íntima, vinculada á experiencia persoal.

Un dos lugares comúns da literatura galega pasa pola insistencia en que mantén vínculos fortes coas literaturas catalá e éuscara. 

En agosto de 1937, tras ser cesado como catedrático de Xeografía e Historia do Instituto de Ourense, don Ramón Otero Pedrayo pasará o seu exilio interior entre o piso da rúa da Paz e a casa familiar de Trasalba. 

Dentro da enorme variedade de subxéneros nos que se desenvolveu a novela negra das últimas décadas, houbo lugar tamén para o espazo académico. 

Olimpia Valencia, María Luz Morales, María Miramontes ou Emilia Docet foron tornando, nos últimos anos, en nomes cada vez máis coñecidos. Porén, representan a punta dun iceberg cunha parte importante da súa masa afundida.

Alison Bechdel (Lock Haven, Pensilvania, 1960) obtivo en 2006, coa publicación de Fun Home: a family tragicomic, un abondoso numero de prestixiosos galardóns que lle darían, de vez, o recoñecemento internacional como autora de banda deseñada. 

Cando Pero Vaz Caminha escribe ao rei de Portugal no ano 1500 para narrarlle a descuberta dunha nova terra, refire como no primeiro contacto entre indíxenas e portugueses se crea un clima de festa ao son dunha "gaita de fole". 

Sempre pensei que um dos públicos leitores mais complicados para uma autora são as crianças que já sabem ler e que ainda não leem textos grandes. 

O poeta Manuel María foi e é admirado por moitas persoas que sorprendentemente o que máis valoran da súa figura non é precisamente a súa mellor poesía.

Houbo un tempo no que a resposta a "Que queres ser de maior?" non incluía expresións como youtuber. E, porén, as persoas con crianzas na familia levamos uns anos afeitas a que esa sexa unha das súas perspectivas de futuro, para sorpresa dos parentes máis veteranos que ás veces nin saben de que están a falar. 

 que rodea unha publicación, sexa ou non literatura, ten a súa importancia. 

Paco Souto deixounos hai cousa de tres anos, pero os seus ecos continúan a escoitarse e poden servir como unha forma de medir a importancia que a súa traxectoria tivo entre nós.

Con guión de José Carlos Fernandes e deseño de Roberto Gomes, a obra portuguesa Mar de Aral proclamouse no pasado ano como a gañadora dos Premios Nacionais de Banda Desenhada ao recibir os galardóns de mellor obra e mellor argumento, sendo ademais finalista ao mellor deseño.

Os procesos migratorios foron sempre un dos tópicos sobre a identidade galega, cantados moitas veces nesa épica contemporánea que é a narrativa, dunha forma que resaltaba o esforzo ou as aventuras dos individuos que os acometeron. 

Oferecim este livro à minha sobrinha no natal. Aos dous dias o pai surprendeu-na estombalhada no sofá a ler para a irmã estas estórias de bichos. 

Temos a impresión de que, dentro das culturas veciñas á galega, son poucas as que seguen concedendo ese peso simbólico fundamental ao discurso poético.

Aínda que é certo que toda literatura é ideolóxica ao seu xeito, hai unha serie de xéneros, como a distopía, que que se foron convertendo nunha especie de escenario privilexiado da política da nosa época.