cultura

Quen tivese o pracer de asistir a un concerto de Ara Malikian saberá que os seus interludios xiran arredor do seu prezado violín herdado do seu avó. Un violín que sobreviviu ao xenocidio armenio de 1915 e, dúas xeracións despois, tamén á guerra do Líbano.

Adaptación animada da novela gráfica de Mark Millar sobre "que pasaría se" Superman fose criado na Unión Soviética en troques de caer ao carón dunha pequena granxa preto de Kansas, nos Estados Unidos de América. 

Enésima adaptación da novela homónima de Louisa May Alcott. Obras de teatro, series de televisión e de animación, óperas, musicais e, claro, películas... 

Un cuco bota unha cría do niño para poñerse no seu lugar ante a nai paxaro que, sen se decatar do cambio, lle dará de comer e criará até que sexa grande. Con esta poderosa metáfora comeza Vivarium (en galego “viveiro”), un detalle que xa vai avisando do que imos atopar a continuación. 

Desde que Daniel Radcliffe rematou coa saga Harry Potter quixo afastarse o máximo posíbel do rol que o empolicou á cima do éxito. Seica porque non tiña nada que perder, ou simplemente porque lle petaba, comezou a comprometerse en discutíbeis producións, a cal máis tola

O cinema brasileiro non é prolixo na creación de longametraxes de animación. Quizais por iso ten dobre mérito que un filme escrito, debuxado, dirixido e montado por unha soa persoa fose nomeado ao Óscar a Mellor Longametraxe de Animación no mesmo ano no que gañou a extraordinaria Do revés, de Disney-Pixar. 

Aclamada ópera prima de Galder Gaztelu-Urrutia, foi premiada no Festival de Cinema Fantástico de Catalunya (Mellor Filme, Dirección Revelación, Efectos Visuais e Premio do Público), nos Premios Goya e nos Premios Gaudí (Mellores Efectos Especiais) e co Premio de Público en Toronto (dentro da sección "Loucura de Medianoite"), entre outros recoñecementos internacionais. Todo isto propiciou que cazatalentos de Netflix adquirisen os dereitos para levar a súa distribución en exclusiva.
 

Após unha década fogueando no mundo da curtametraxe e tocando, practicamente, todos os paus da profesión, Hikari (alcume estreado para a ocasión da cineasta Mitsuyo Miyazaki) debuta na longametraxe. 

Aínda que o pareza polo título, non se trata de ningunha secuela da comedia lixeira e descerebrada Colega, onde está o meu coche?, senón dunha película de animación para adultos, e bastante profunda ademais... Supón a ópera prima de Jérémy Clapin após labrar un nome co paso, e recoñecemento, de varias das súas curtametraxes animadas por multitude de festivais internacionais. 

A finais dos anos oitenta Bryan Stevenson, un mozo idealista recentemente licenciado en Dereito pola Universidade de Harvard, rexeita entrar a formar parte de prestixiosos bufetes de avogados para marchar a Alabama defender reos, a maioría afroamericanos que, pola falta de recursos económicos, acabaron no corredor da morte ao non poder custear unha defensa legal adecuada.

O director colombiano-ecuatoriano, de orixe brasileira, Alejandro Landes (1980) dirixe esta coprodución internacional sobre un grupo de mozas e mozos pertencentes á guerrilla, que deben custodiar unha refén norteamericana, e tamén unha vaca leiteira chamada Shakira... 

O director das comedias Austin Powers, Os pais dela ou da versión estadounidense de A cea dos idiotas reconducía a súa carreira hai uns anos coa notábel Trumbo, a lista negra de Hollywood, un biopic do escritor e guionista de filmes como Espartaco ou Johnny colleu o seu fusil. 

Antes de debutar como director con Klaus, Sergio Pablos xa tiña un nome labrado no mundo da animación.

Vinte anos despois de gañar o Óscar a Mellor dirección por American Beauty, Sam Mendes opta de novo á prezada estatuíña dourada de Hollywood, xa co Globo de Ouro no andel do salón e cun filme bélico inspirado nas historias que lle contaba seu avó, heroe de guerra e novelista. 

Con tan só 32 anos, Robert Eggers (1983) sorprendeu todo o mundo coa inquietante A bruxa (Premio a Mellor Dirección en Sundance), un filme de terror que mesturaba relixión e bruxería, baseado en mitos e lendas do século XVII. 

Na súa segunda achega, continúa nesta liña de incluír, como eixo principal, a superstición e a mitoloxía.

​

Noah Baumbach é un dos maiores expoñentes do panorama independente norteamericano actual. 

Análise dos viños Calexotes e Alborexar ferrón

Análise dos viños Silius ferro e The Boy from the Bridge

M anual de uso, a exposición de La Ribot (Madrid, 1962) que presenta o CGAC, desenvolve un percorrido polos traballos da artista dos últimos 20 anos. 

Por medio dunha atractiva escolma e relectura da súa obra, a mostra Silverio Rivas. Mente-materia, repasa algún dos vieiros andados polo traballo do escultor Silverio Rivas (Ponteareas, 1942) desde os anos 70, en que inicia unha evolución que o vai levar a unha linguaxe persoal absolutamente inserida na modernidade.