medio ambiente

Ofrece un manual para unhas festas "máis verdes".

Non lle restan moitas oportunidades á humanidade para asegurar a súa supervivencia no vindeiro século. O cambio climático acelérase coa acción humana, con consecuencias que farán case inhabitábel o planeta. Só a acción desde os Gobernos pode reverter a situación, e no regreso a 'outra normalidade' pode estar a chave.

As entidades ambientais agrupadas na plataforma Salvemos O Iribio agardan que a sentenza que anula a aprobación da Xunta do parque eólico sente "precedente xurídico".

En tres sentenzas diferentes estima os recursos presentados polo ecoloxismo galego e sostén que o proxecto contravén a lei vixente.

Rafael Saco, profesor de Filosofía no IES Félix Muriel de Rianxo e creador do Proxecto a prol dun monte vivo, explica as características da iniciativa e opina sobre a importancia de crear conciencia no que á realidade medioambiental se refire. Saco expón que se trata dun proxecto escolar de carácter interdisciplinar que se está a levar a cabo no seu instituto desde o curso pasado en colaboración coas mancomunidades da zona.  

A pandemia provocou unha diminución considerábel nas viaxes de lecer. Quer por medo quer por precaución, agora máis que nunca estase a procurar a seguridade e a tranquilidade que as grandes cidades e os destinos turísticos convencionais non ofrecen. As casas rurais semellan a mellor opción á hora de elixir o lugar onde pasar as vacacións. O rural simboliza illamento, natureza, espazo aberto, aire limpo e pouca xente. É o sitio perfecto onde pasar tempo en familia ou con amizades evitando as aglomeracións.

A riqueza das augas galegas é unha gran descoñecida. De feito, o océano como ecosistema é, sen dúbida, a parte máis ignorada do noso planeta. Isidro Mariño embarcouse en 2011 nunha empresa que pretende mitigar esa ignorancia e mostrar algúns dos tesouros da costa de Galiza. Mariño é o capitán e patrón do Chasula, un barco de pesca de 1959 que desde hai nove anos organiza diferentes rutas polo mar de Arousa para observar aves e mamíferos mariños, principalmente, pero tamén para coñecer a xeografía, a xeoloxía e outros moitos aspectos socioculturais e medioambientais das rías e do mar aberto.

Fortalecer o cabelo con pementos de Padrón, tomar un relaxante baño de mel, hidratar o rostro con algas, protexer os beizos con caléndula ou rexenerar a pel con drago son algunhas das propostas de coidado e benestar das firmas galegas de cosmética natural. A oferta é moi variada e cada proxecto é diferente, mais todos eles conxugan natureza, tradición e innovación para producir unha cosmética sustentábel, ecolóxica e de proximidade.

Estaca de Bares é, case sen dúbidas, o mellor lugar de Europa para ver aves mariñas. Por alí pasan cada outono máis dun millón de aves dunhas 50 especies diferentes: un dos maiores espectáculos que a natureza ofrece ao paxareiro afeccionado e ao ornitólogo experto. Cada ano pasan tamén por alá moitas persoas afeccionadas á ornitoloxía de todos os recunchos de Europa. Mais non é só unha cuestión de turismo. Se cadra, xuntos, aves e ornitólogos, están contribuíndo sen sospeitalo a construír un futuro máis sustentábel.

Nas últimas décadas a expansión do eucalipto no monte galego non dá visos de deterse. Malia as consecuencias medioambientais que isto ocasiona, este proceso foi amparado polas institucións co argumento de ser unha fonte de riqueza para un rural cada vez máis abandonado. Plantándolle cara ao modelo, moitos colectivos e comunidades de montes están demostrando que outra xestión do territorio é posíbel para crear riqueza e ser sostíbel ecoloxicamente. 

O desexado desconfinamento descóbrenos paisaxes coñecidas que se presentan novas, cheas de luz no solleiro da liberdade recuperada. Nesas paisaxes, neses ecosistemas sostidos por forzas miúdas de valor universal aniñan, crían, voan e nadan estes animais obxecto de lenda, sabedoría e relato na intrahistoria da explicación ao inexplicábel en tempos pasados. Os animais salvaxes como corpo para os conflitos, amores, sucesos históricos e explicacións climáticas de todo aquilo por onde voltamos a pasar os ollos na saída do fogar. Sermos Galiza fala con tres expertas no natural –e no romance biolóxico da lenda– arredor da convivencia e historias cos animais que poboan a Galiza.

A sustentabilidade estase a converter nun elemento fundamental da arquitectura contemporánea. Búscanse edificacións que consuman moi pouco ou mesmo que sexan totalmente autónomas. Mais hai quen vai alén disto e trata de alcanzar tamén o equilibrio ambiental e dos materiais, con intervencións que alteren a paisaxe o mínimo e construcións con materiais naturais e renovábeis como a madeira. 

Considerar a caza para controlar danos na agricultura como actividade esencial, en plena pandemia, é unha decisión cando menos controvertida. Martiño Nercellas Méndez, biólogo e vogal de biodiversidade da asociación ecoloxista Adega, analiza as evidencias científicas do uso da actividade cinexética para controlar a biodiversidade e as problemáticas concretas na Galiza, que se move entre os peores indicadores de protección da natureza do Estado.

Moitas especies que hoxe existen, mañá poderían non facelo. A perda da biodiversidade é outra das grandes amezas que en materia ecolóxica afronta o planeta, con especial impacto a nivel local. As causas da diminución das poboacións son case sempre a acción humana, a través de diferentes manifestacións, especialmente co incremento da temperatura global. Ofrecemos un repaso dalgunhas destas especies en perigo de extinción na Galiza, que, de seguirmos a tendencia actual, poderían converterse axiña en pouco máis que carne de lembranza.

2019 foi un ano marcado pola presenza inexorábel da crise climática, materializada nas protestas dos Venres polo futuro ou o Movemento Galego polo Clima. A emerxencia mantense en 2020, coa evidencia da transición ecolóxica como un dos principais desafíos que verá este século. Inauguramos década cunha previsión, da man das tres principais asociacións ecoloxistas con actividade na Galiza (Adega, Verdegaia e Greenpeace), dos puntos que van marcar a axenda en materia ambiental, conectados no fráxil equilibrio dun ecosistema do que, non o esquezamos, formamos parte. 

Como cada mañá, Manuel Gallego acode  ao seu estudio da Coruña. Aos seus 84 anos segue, xunto aos seus colaboradores, deseñando edificios para o futuro. Atarefado, pensado nas novas obras, mantense activo. Sendo un dos máis recoñecidos da profesión, continúa a traballar coa modestia dun artesán que fai simplemente o que mellor sabe facer.

Propomos un percorrido a pé pola beira norte da ría de Ares, un tramo de cantís en granitos, xistos e lousas coas formacións típicas deste tipo de rochas que acadan en varios puntos máis de 50 metros de altura.
 

Isto que ides ler foi escrito o ano pasado por estas datas, cando tiven que pasar uns días acompañando unha persoa da familia nun hospital e, a maiores de todas as cousas que se fan para encher as longas horas de permanencia neses lugares, dediquei moitas a contemplar a natureza.

Os foxos de lobos, construcións para atrapar e matar estes animais, son relativamente comúns nas montañas galegas, norte de Portugal e zonas limítrofes.

O concello de Vilalba atópase no centro-norte da Terra Chá, entre a chaira e as serras do Xistral e A Carba.