Ribeira Sacra: Mundial e Nosa é o nome do novo colectivo “asembleario e aberto” co que reclama protagonismo das habitantes da bisbarra agora que opta á distinción de Patrimonio da Humanidade. “Temos como fin organizar e potenciar a sociedade ribeirá para a nova situación cultural e socioeconómica que se dará coa declaración”, sinala a entidade.
Adega e Mariña Patrimonio sosteñen que Malia a que en 2010 Cultura comprobou a existencia de restos arqueolóxicos nesta zona, na actualidade segue sen adoptar as medidas necesarias para protexer este ben patrimonial.
A Xunta externaliza parte do servizo de elaboración dos informes sobre o impacto das obras que afectan a bens do patrimonio cultural. Desde a CIG denuncian que a empresa encomendada carece de persoal cualificado e esixe a a creación de prazas públicas.
A Consellaría de Cultura abre dilixencias informativas sobre este caso e contradí cos seus informes os emitidos no seu día polo Servizo de Patrimonio de Lugo.
As pintadas serán analizada por persoas expertas para determinar o xeito de eliminalas, informa o Concello compostelán, que condenou os feitos.
Ducias de bens precisan unha intervención urxente para evitar a súa destrución ou desaparición. En menos de cinco anos duplicáronse os bens incluídos en listaxes vermellas debido ao seu deterioro.
Os feitos foron denunciados perante patrimonio por un colectivo da comarca, Patrimonio dos Ancares. Os danos afectan catro necrópoles existentes entre os concellos de Navia de Suarna e A Fonsagrada.
Consolidación de elementos en risco de desprendemento, acondicionamento dos accesos e a creación de itinerarios para a visita forman parte dunha nova actuación que se acometerá no castelo de Naraío, unha das fortalezas máis emblemáticas do país.
Hai poucas institucións no mundo que poidan presumir de 111 anos de vida e ter alcanzado as 120.000 socias e socios. No caso de Galiza, posibelmente ningunha. Sen un acordo a moitas bandas –desgraciadamente, a demasiadas bandas– Galiza perderá pronto este capítulo fundamental da súa historia. Eis un extracto da reportaxe publicada no número 321 de Sermos Galiza.
Sobreviven en mosteiros, colexiatas, catedrais ou santuarios. Algúns aínda soan na liturxia, pero maiormente van ficando mudos. O patrimonio organístico de Galiza, conformado por arredor dun cento de instrumentos, sofre de certa desidia. Eis un extracto da reportaxe publicada no número 320 de Sermos Galiza ao respecto.
![[Imaxe: Cedida] Obras da macrogranxa en construción](/asset/zoomcrop,480,270,center,center/media/nosdiario/images/2018/09/19/2018091918192811048.jpg)
Unha macrogranxa de polos ameaza, na densa área rupestre que rodea o monte Farelo, na Ulloa, un valioso conxunto de petróglifos. Na Mariña, o castro da Punta de Benquerencia foi utilizado como aparcadoiro. Foron activistas de base quen contribuíron a que estes feitos trascendensen. E son elas e eles os que están conseguindo, ante a “desidia” da Xunta, situar os problemas na axenda pública. Eis un extracto da reportaxe publicada no número 314 de Sermos Galiza.
O cruceiro máis antigo de Galiza posto en perigo por un concerto da Panorama, o do Porto (Pontecesures) crebado polo escenario da Olympus, varias árbores protexidas en Malvas cortadas para que collese o camión da orquestra, un paseo peonil á beira da praia danado ao ficar atascados os camións da París de Noia... Algunhas verbenas teñen un custo máis alto do agardado.
A construción dunha macrogranxa avícola no camiño da aldea do Seixo (parroquia de Santa Cristina de Areas, Antas de Ulla) ameaza unha importante estación de petróglifos na serra do Farelo. Os cimentos do criadeiro están a 70 metros do xacemento arqueolóxico. A lei, porén, estabelece unha contorna de protección para este tipo de patrimonio cunha franxa de anchura de 200 metros.
Quer por un consumo turístico desmedido, quer polo total desleixo, o modelo actual na xestión do acervo do país provoca a desprotección dos bens colectivos
O Pórtico da Gloria brilla. Igual pero distinto, memorábel e abraiante, a xoia do románico aparece, após case dez anos de traballos, cun esplendor diferente. Inédito. As súas recuperadas policromías amosan a antiga fachada da Catedral de Santiago dunha maneira absolutamente nova. Como resucitada.
Fai parte dun dos conxuntos arqueolóxicos máis importantes de Galiza.
Ducias de bens precisan unha intervención urxente para evitar a súa destrución ou desaparición.
![[Imaxe: SG] Biblia Kennicott](/asset/zoomcrop,480,270,center,center/media/nosdiario/images/2018/02/28/2018022817245256811.jpg)
Os azares da historia, a cobiza, os escuros circuítos do coleccionismo privado ou directamente o espolio son causas do espallamento do patrimonio galego polo mundo. Máis alá do fundacional Pergamiño Vindel existen outras pezas valiosas, algunhas en paradoiro coñecido. Eis un extracto da reportaxe publicada no Sermos Galiza 286.
