Coral Ríos: "Hai que innovar e fusionar todo tipo de estilos, como fixo o jazz coa música galega"

—Cales son as sensacións unha vez pasado o Festival de Jazz? En canto a público, tivo moito éxito. Acompañou moito o tempo e tivemos unhas noites fantásticas. E a contorna na que o celebramos, coas dunas de fondo e as árbores, axuda a que se deran todas as circunstancias para que foran uns días máxicos. Fixemos unha apertura con Airiños Jazz Band, un grupo de 15 persoas que saíron da Escola de Música de Moaña e que organizaron este grupo. Foi moi emotivo que eles abriran e era unha das nosas metas. Rematamos a sexta feira co concerto de Diego Alonso, presentando o disco Nihil. Foi fabuloso porque houbo unha comuñón alucinante co público, pareceume moi emotivo. Despois das actuacións, como sempre, tivemos as jam sessions, nas que o público bailou e desfrutou moitísimo. O sábado, para min, foi dos mellores días de jazz que houbo en Moaña. Xuntáronse as actuacións de Sergio de Miguel, a vangarda do jazz na Galiza neste momento e un virtuoso do piano, e a de Abe Rábade Trío, grupo que nunca foramos quen de traer a Moaña, mais que por fin conseguimos cadrar as datas. Houbo arredor de 800 persoas, un auditorio espectacular para ser Moaña. Á xente encantoulle as propostas de jazz e de interpretación de música tradicional galega trasladada a este estilo de Sergio así como o jazz clásico e a presenza no escenario de Abe Rábade. Non é que a xente pasara por Moaña e quedara ao ver que había concertos, é que estaba realmente fascinada. Desde o Concello tamén estamos moi agradecidas coa Asociación de Jazz de Moaña, que son os que realmente nos propoñen as actuacións para poder contar cun cartel tan marabilloso como o deste ano. Nós somos políticos e temos que deixarnos asesorar por quen sabe. Agora toca traballar para intentar superarnos. —Como percibe a saúde do jazz na Galiza? Á xente do jazz respéctase moito. Non hai ningún festival de jazz que pise outro. Antes do de Moaña vai o de Pontevedra, agora que xa rematamos comeza o de Cangas. Saben que o público do jazz móvese por toda a Galiza para ver os concertos. Ademais de ser unha música marabillosa, os propios músicos teñen moi bo ambiente e coordínanse. Neste sentido si que é unha tristura que moitos músicos teñan que estar en máis dun grupo para gañarse a vida, que o jazz sexa algo do que só poden vivir uns cantos. Precisamente de aí vén a coordinación: aquí están parte dos que logo van actuar en Cangas. No que respecta á música en si mesma, creo que se conseguiu adaptar o jazz ao noso contexto. No seu concerto, Sergio tocou unha muiñeira versionada en jazz, co piano, o contrabaixo e a batería. E á xente encantoulle. Hai que innovar e chegar a fusionar todo tipo de músicas. Coa cantidade de festivais de todo tipo que temos non podemos pecharnos a iso. En Moaña estamos moi orgullosas porque contamos cun festival de música urbana, outro de música celta, outro de rock e este de jazz. Tocamos todos os paus, e ademais atópaste con que a persoa que toca a batería nun grupo de jazz é a mesma que toca a guitarra nun grupo de rock. —O festival combina actuacións de artistas consolidadas coas jam sessions de artistas que están comezando. É que están quentando para vir no cartel dos próximos anos. É como un adestramento de xente que logo vai eclosionar. Trátase dunha oportunidade para darse a coñecer entre todo o público que se xunta para escoitar jazz.