Diego Seixo e Anna Figueiredo: "FIM era un libro demandado porque o Intercéltico está moi arraigado entre a xente de Moaña"

—Como lles xurdiu a idea de publicar un libro arredor do Festival Intercéltico do Morrazo (FIM)? Anna Figueiredo: Hai dous anos, cando rematou o evento, achegueime a falar coa alcaldesa para comentarlle que me parecería súper bonito facer un libro que recollese esa historia, entendendo que quizais como este ano se cumprían as 40 edicións xa era algo que estaba en camiño e tamén que preferirían alguén de Moaña para confiarlle o proxecto. A ela gustoulle moito a iniciativa, tivemos moito apoio do Concello e sacámolo adiante co apoio económico da Deputación de Pontevedra. É un libro que non se pode vender, mais as persoas que o queiran, poden collelo de balde no Concello de Moaña. —Cal foi o proceso de investigación á hora de elaborar o contido da obra? A.F.: Para a primeira década, hai unha serie de libros e de programas que se editaban á vez que se ía celebrando o festival. Despois tivemos que tirar de hemeroteca, porque a partir de 1992 ou 1993 o rexistro deses programas xa non existe. Por sorte, a partir de 2017, co cambio de goberno, recuperouse o espírito orixinal e hai máis información. Diego é a persoa que contrata o Concello para facer toda a parte gráfica e de comunicación, polo que tamén tivemos acceso a moitos arquivos. Claro, tamén a cantidade de información gráfica que hai actualmente é moi superior á que había nos anos 90. —Á hora de pensar no deseño e na parte gráfica do libro, cal era a intención? Diego Seixo: Loxicamente había que acompañar e facer clara a lectura dos contidos que subministraba Anna. O libro ten varios planos narrativos: hai un dedicado á recuperación de memoria; outro, de entrevistas; e outro, ficcionado e poético. O deseño ten que facer que sexa doado para o lector distinguilos. A nivel gráfico intentamos acompañar os textos en función da dispoñibilidade do material porque efectivamente hai moito material das primeiras e das últimas edicións, mais non hai tanto das que están no medio. —Cal é a acollida? Porque será diferente para a xente que vive o Intercéltico que para as persoas de fóra de Moaña. A.F.: Creo que a nivel gráfico Diego conseguiu algo moi difícil. Pola xente que o está lendo e que non estivo nunca en Moaña, sei que a sensación que deixa o libro é de acabar de xantar e que alguén saque o álbum de fotos. Din que é divertidísimo e que se senten arroupados, como se fose algo máis que un libro. Era unha das miñas maiores dúbidas: se non es de Moaña entendes o que estamos contando aquí? D.S.: No que respecta á percepción dentro de Moaña, nós quedamos bastante impactados cando apareceron máis de 300 persoas na presentación do libro. Iso é o que en Netflix chaman ciencia ficción. Penso que era un libro demandado porque o festival está moi arraigado entre a xente de Moaña. O que pasa é que precisamente por isto hai tantos Intercélticos como persoas que o viven. É complexo e non sei se sería iso o que botou para atrás a alguén de aquí para emprender este traballo. Quizais axudou o feito de que o escribira unha persoa de fóra porque Anna recolleu as memorias de moitas persoas. Non quero dicir que sexa obxectivo, porque ela emprendeu este proxecto con moitísimo amor, mais si creo que axuda. En todas as familias hai encontros e desencontros, e no Intercéltico non ía ser menos, mais como Anna está tan namorada desta historia só ten encontros.