O independentismo perde as eleccións en Catalunya

Por primeira vez en 10 anos, o independentismo perdeu as eleccións en Catalunya, nunha xornada marcada pola caída de votos e escanos de ERC (baixou de 33 a 20 escanos) e a Candidatura de Unitat Popular (que caeu de 9 a 4 escanos). Junts per Catalunya (que aumentou de 32 a 35) conseguiu manter os seus apoios, pero non puido superar o PSC (que conseguiu 42 escanos), que foi o gran beneficiado destas eleccións, tamén pola sorte, o que lle permitiu situarse como a forza máis votada. A derrota do independentismo centrouse especialmente na significativa caída de votos e escanos de ERC e a CUP. Esquerra, que nas anteriores eleccións se erguía como unha das principais forzas independentistas, viu reducida a súa representación, mentres que a CUP, unha forza máis radical, tamén experimentou unha perda importante de apoio. Esta caída reflicte o descontento dun sector do electorado independentista que considera que ERC foi demasiado condescendente co PSOE, o que afectou gravemente o seu rendemento nas urnas. A estratexia dos republicanos en Madrid, de concesións permanentes aos socialistas e a táctica en Catalunya de facilitar acordos pasoulle unha factura moi alta ao partido de Oriol Junqueras e Pere Aragonès. O presidente da Generalitat xa anunciou que se aparta da primeira liña política, cousa que Junqueras non fixo. Deixará a dirección do partido momentaneamente, pero quere volver ser candidato á presidencia da Generalitat tras o congreso de outono. Unha repetición electoral en outubro levaríanos a unha situación imprevisíbel, un xogo de xadrez cun taboleiro imposíbel Por outra banda, Junts conseguiu resistir a caída xeral do independentismo, mantendo os seus apoios e escanos. Con todo, a formación liderada por Carles Puigdemont non logrou acadar suficientes votos para superar o PSC, que se situou como a forza máis votada. Este resultado deixa a Junts nunha posición de relativa forza dentro do bloque independentista, pero insuficiente para liderar o goberno.O PSC foi o gran vencedor. Grazas a unha serie de circunstancias favorábeis conseguiu tres dos catro últimos escanos en xogo –unha auténtica lotaría–, o que lle permitiu situarse como a forza máis votada. Investidura Con todo, Salvador Illa, líder do PSC, FICA nunha posición complicada á hora de formar goberno, debido á fragmentación do panorama político catalán. Esa conformación preséntase como un desafío case imposíbel. Salvador Illa só ten dúas opcións viábeis para ser investido presidente. A primeira opción é conseguir o apoio de ERC. Mais Esquerra xa anunciou que a decisión será tomada pola súa base, e despois da severa derrota sufrida, parece improbábel que esta estea disposta a apoiar a investidura dun político do PSOE, considerado gris e pouco carismático por moitos votantes independentistas. O descontento co apoio de ERC ao PSOE nas políticas nacionais foi unha das razóns da súa caída electoral. Se ERC rexeita apoiar a investidura de Illa e non se pode formar un tripartito cos Comúns, a única opción viable para o PSC sería conseguir o apoio do PP e a abstención de Vox, ademais dos votos dos Comúns. Esta combinación parece aínda máis improbábel, dado o contexto político actual e as grandes diferenzas ideolóxicas entre estas formacións. O PP conseguiu un gran resultado electoral (pasou de 3 a 15 deputados). É verdade que apoiou o PSC no concello de Barcelona para evitar unha alcaldía independentista, pero as circunstancias cambiaron. A tensión en Madrid é moi alta e o PP está mirando de esguello a Vox. Se en Barcelona fan presidente a Illa, Vox ten a campaña feita para atacar os populares. E a situación é aínda peor. O socialista non só necesitaría o voto favorábel de Comúns e PP, senón tamén a abstención de Vox. E evidentemente os intereses do españolismo poden unir todo este arco parlamentario, pero todo o mundo estará de acordo comigo en que, agora mesmo, unha combinación tan complicada parece imposíbel. Novas eleccións Polo tanto a opción máis probable parece ser a convocatoria de novas eleccións. A fragmentación e o enfrontamento entre os diferentes partidos fan extremadamente difícil a formación dun goberno estábel. Ademais, o presidente Puigdemont ten a intención de presentarse á investidura, pero necesitaría da improbábel abstención do PSOE para lograr a maioría necesaria. Esta situación engade aínda máis incerteza ao panorama político catalán. Unha repetición electoral en outubro levaríanos a unha situación imprevisíbel. Suponse que Illa recibiría un voto máis alto, pero cómpre lembrar que tres dos seus escanos son case unha lotaría e dificilmente se repetirán. Pola súa parte, Puigdemont podería facer campaña xa dentro do país e podería participar nos debates. Estabelecendo unha distancia tan grande con ERC -que non tería un candidato claro- quizais podería agrupar aínda máis o voto independentista. E isto fai que ERC non teña ningún aliciente para ir a novas eleccións. Un inferno, pois. Un xogo de xadrez cun taboleiro completamente imposíbel.