A poboación beduína de Palestina: borrada do mapa

Os beduínos e beduínas, poboación seminómade presente principalmente no deserto do Naqab ata antes da fundación do Estado de Israel, constitúen un dos grupos palestinos minoritarios máis vulnerables. En 1948 a maior parte de comunidades beduínas do Naqab foron expulsadas e víronse obrigadas a instalarse na periferia de Xerusalén e no que hoxe en día se coñece como Cisxordania. Segundo datos de 2017 da UNDP, en Cisxordania a poboación beduína está conformada por 5.000 familias que pertencen a 92 tribos diferentes (40.000 persoas) e residen principalmente en zonas de Área C (territorios completamente controlados e administrados por Israel, con unicamente responsabilidades sobre asuntos de educación e saúde por parte da Autoridade Palestina). Os numerosos postos de control, a presenza de asentamentos israelís ilegais e as estradas de difícil circulación illan os beduínos do resto da sociedade palestina. Un 84% da poboación beduína depende da axuda de organizacións locais e internacionais para sobrevivir. A presión, a intimidación, a violencia física e psicolóxica colona dos últimos anos e a demolición de casas provocou o desprazamento de ducias de familias beduínas. Entre 2022 e 2023 seis comunidades beduínas quedaron completamente despoboadas e máis de 360 persoas sen fogar tiveron que instalarse noutras áreas do territorio de Cisxordania. Un exemplo é a comunidade de Al Baqa'a, formada por nove familias. Al Baqa'a, no leste de Hebrón, foi borrada por completo a finais de xullo de 2023 e substituída por un novo asentamento israelí ilegal. Ocupación Os colonos, que incluso chegan a vestir uniformes militares, adoitan ameazar a crianzas e adultos con paus e armas de munición real, distribuídas polo Goberno de Israel por razóns de "seguridade". Co único obxectivo de facerse con máis terras para expandir os asentamentos ou crear novas colonias, as milicias sionistas bloquean de forma sistemática o acceso ás fontes de auga natural, instalan barreiras para limitar o movemento e reducir o espazo para o pasto, rouban e matan gando, e destrúen tanques de auga e paneis solares. Tamén utilizan mensaxes simbólicas para amedrentar á poboación beduína, como colocar bandeiras israelís na entrada das casas ou nas estradas de acceso ás comunidades. Os beduínos e beduínas están completamente desprotexidos, sen dereito a se defenderen, pois en caso de enfrontarse a un colono durante un ataque, corren o risco de seren arrestados. O 8 de maio, preto da vila de Umm Butin, levouse a cabo a maior campaña de demolición dos últimos anos, con 47 casas arrasadas nun só día Desde o 7 de outubro aumentou de forma exponencial a violencia contra a poboación beduína tanto por parte de colonos israelís como do exército e a policía da ocupación. Esta violencia provoca danos físicos, psicolóxicos e materiais, e tamén afecta á economía e supervivencia das familias. Unha das zonas máis castigadas é Massafer Yatta, no sur de Hebrón, onde existe unha verdadeira campaña de demolición de vivendas para a confiscación da terra e un risco real de que a poboación palestina desapareza por completo. O 6 de xuño sete familias quedaron sen fogar despois de que as súas casas fosen demolidas ante o ollar impasible do exército sionista. Segundo datos da Comisión Palestina de Colonización e Resistencia ao Muro, desde o inicio da guerra en Gaza, Israel apropiouse de 27 km2 de terras en Cisxordania, provocou o desprazamento de 25 comunidades beduínas e aprobou a creación de máis de 1.500 novas vivendas en asentamentos ilegais. De media, prodúcense tres ataques ao día. Vivendas arrasadas O 5 de xuño o Coordinador Humanitario da OCHA para os Territorios Ocupados Palestinos, Muhannad Hadi, lanzou unha mensaxe clara durante unha visita a varias comunidades beduínas no centro de Cisxordania: "A pesar de que todas as miradas están postas sobre Gaza, a xente de Cisxordania tamén ten que ser apoiada e protexida. A situación é volátil. Non podemos agardar a que Cisxordania se converta nunha segunda Gaza". Só entre o 28 de maio e o 3 de xuño rexistráronse máis de 20 ataques de colonos en dúas comunidades beduínas. Con todo, os beduínos e beduínas non só viven unha situación de vulnerabilidade en Xerusalén e Cisxordania, os descendentes da poboación beduína que non foi expulsada do deserto do Naqab en 1948 está a sufrir unha segunda persecución. Na actualidade, no Naqab viven 250.000 beduínos que loitan por non seren borrados do mapa. Ben Gvir, Ministro de Seguridade Nacional israelí, afirmou que desde que asumiu o seu posto está "orgulloso de que a demolición de casas no Naqab aumentara". O 8 de maio, preto da vila de Umm Butin, levouse a cabo a maior campaña de demolición dos últimos anos, con 47 casas arrasadas nun só día, case todas pertencentes a unha mesma familia. Baixo o pretexto de non teren os permisos de construción adecuados, Israel deixou a centos de persoas da familia Abu Asa sen fogar. Algúns deles preferiron queimar antes as súas casas, en lugar de ter que ver como eran destruídas polas forzas da ocupación.