A estratexia mediática contra Cuba

Poucos países están tan presentes na axenda mediática internacional como Cuba. A illa é obxecto dun escrutinio permanente, no cal se magnifican até o absurdo os innumerábeis problemas e retos cotiás do país mentres se invisibilizan as verdadeiras razóns desta situación, principalmente o bloqueo norteamericano e os logros en importantes áreas que inciden directamente na calidade de vida dos seus cidadáns. Este acoso mediático por parte dos grandes medios internacionais e un ecosistema de medios de "oposición" especialmente creados para incidir nos estados de opinión da comunidade cubana no exterior e os residentes na illa, busca xerar unha situación de descontento masivo que poida ser aproveitábel en beneficio dunha axenda de cambio de réxime ao servizo dos intereses norteamericanos na illa. Ecosistema mediático En marzo de 2024 o Goberno norteamericano aprobou unha suma adicional por máis de 50 millóns de dólares para campañas subversivas en contra de Cuba. Segundo informou a oficina do congresista Mario Díaz-Balart, coñecido operador anticubano na política norteamericana, a normativa contempla 25 millóns de dólares para os programas de "promoción da democracia en Cuba". Outros 25 millóns foron asignados para soster o traballo das infames Radio e TV Martí. No mes de abril deste mesmo ano, a Embaixada dos EUA na Habana fixo pública a creación dun novo fondo para financiar contidos mediáticos sobre "problemáticas desafiantes" na illa. O fondo, denominado Acelérate, conta cun financiamento de 68.800 dólares. Numerosos medios buscan crear un efecto de saturación que xere unha percepción alterada sobre o país e a súa realidade Estes son só algúns números que ilustran os niveis de financiamento destinado polo Goberno norteamericano, a través das súas diversas axencias, para promover a creación dun ecosistema mediático específico para Cuba, subordinado aos intereses da política exterior dos EUA e pensado como caixas de resonancia que dupliquen e xeren contidos, fundamentalmente negativos, sobre Cuba. O obxectivo é un efecto de saturación que xere unha percepción alterada sobre o país e a súa realidade. Algúns cálculos conservadores estiman en máis de 500 millóns de dólares a cifra que EUA destinou a crear este ecosistema de medio contra Cuba. Dese diñeiro nutríronse e nútrense aínda hoxe. Devandito ecosistema está pensado para cubrir diferentes áreas da sociedade cubana, focalizados en ocasións en grupos específicos. Así, medios como CiberCuba, ADN Cuba, Cubita Now, Cubanos por el Mundo, enfócanse nun público xeral, con titulares sensacionalistas e loiadas. Son medios para os cales non interesan nocións como a obxectividade xornalística ou a verdade, senón xerar tráfico a calquera prezo. Outros medios, como Hypermedia Magazine, La Joven Cuba, El estornudo ou Periodismo de Barrio apuntan a unha público diana máis específico. O seu lector obxectivo é alguén cun nivel educativo alto, pertencente ao campo da cultura ou amante desta, activista. O obxectivo fundamental é crear estados de opinión sobre a deterioración cultural no país, a impunidade contra a violencia ás mulleres ou os animais, retratos da pobreza e o abandono. Sen deixar de ser problemáticas reais, sempre se magnifican e preséntanse como fenómenos únicos de Cuba que evidencian o fallo do sistema político cubano. Outro medio que resulta útil mencionar, por vincularse a unha estratexia que non é nova na rexión, é El Toque. Ese medio leva adiante desde hai un tempo un servizo informativo do cambio das divisas no mercado informal que cumpre a mesma función que Dólar Today en Venezuela e Dólar Blue en Arxentina, xerar dinámicas inflacionarias que deterioran rapidamente o poder adquisitivo das moedas locais. Estratexias mediáticas Este ecosistema apela sistematicamente a un repertorio de estratexias moi similares ás desenvolvidas nos anos da Guerra Fría en contra da Unión Soviética. Sen ánimo de esgotalas, mencionaremos algunhas das máis recorrentes. —O uso sistemático da mentira. Para moitos destes medios importa máis promover fake news que análises obxectivas. Por iso apelan constantemente a narrativas falsas ou falseadas, con poucas ou ningunha fonte e moitas veces usando supostas fontes anónimas cuxa veracidade resulta imposible de demostrar. —O asasinato simbólico dos dirixentes políticos do país, así como dos seus familiares e calquera que sosteña un discurso contrario ao que defenden. Para isto auxílianse non só das súas plataformas, radicadas todas nos EUA, España, etc., senón tamén de numerosos bots e trolls que acosan as persoas, publican fotos súas reais ou xeradas por IA, memes e calquera contido en xeral que poida servir para a campaña de descrédito. —Negación ou descoñecemento do Bloqueo norteamericano contra Cuba. Polo xeral estes medios, cando tocan o tema, falan de embargo e minimizan ou negan de plano que teña ningún impacto sobre a economía e a sociedade da illa. —Xeración de matrices e narrativas que reforcen a intención implícita de presentar á Cuba de hoxe como un estado errado. Esta estratexia apunta tamén a sementar na conciencia da xente a percepción da illa como o peor país posible para vivir, co cal se pretende erosionar a vontade popular de continuidade do proceso. Tamén buscan colocar a idea dun aumento desmedido da violencia e a represión no país, dunha maior impunidade dos criminais e dunha incapacidade total do Estado para garantir incluso aqueles servizos máis básicos. —Constante comparación entre unha Cuba pre 1959 idealizada e a Cuba construída en 65 anos de Revolución, descoñecendo os innegábeis avances realizados polo país na etapa. O proxecto que subxace detrás destes medios e as súas axendas é un proxecto esencialmente anexionista, basicamente de retorno ao pasado de total dependencia política e económica cara aos EUA. Sen descoñecer os problemas reais que ten o país e a responsabilidade dos propios erros, é importante tamén coñecer esta estratexia de falseo da realidade dun pobo e unha nación, fustrigado como poucos na historia recente da humanidade, pero que non renuncia á súa alegría e á procura dun futuro mellor, contido na sentenza martiana de "Con todos e para o ben de todos".