audiovisual

Stephanie Gómez Vieites ten 25 anos, é de Carballo e este sábado podería gañar un premio Emmy como parte do equipo de 'Made in America', unha curtametraxe que aborda a inserción dunha familia de orixe latina que emigra aos EUA.

Está acompañado na vicepresidencia polo guionista e produtor Pepe Coira e a actriz e cineasta Sonia Méndez.

Por vez primeira o festival, que se celebrará en setembro, superará os 10.000 euros en premios.

Alexandre Brea, creador de 'A poesía está morta' xunto co seu compañeiro Álvaro Toimil, explica en que consiste o proxecto, estreado o 31 de decembro do pasado 2020, e fala da temática dos poemas que o conforman. Brea, autor dos textos, e Toimil, creador dos vídeos e da estética das pezas, pretenden actualizar o formato da poesía tradicional mediante a produción de obras audiovisuais que poidan resultar máis atractivas para a mocidade.

A actriz e xornalista María Mera protagoniza 'O sabor das margaridas', primeira serie galega publicada en Netflix que vén de estrear a segunda temporada na plataforma. A súa personaxe, Eva Mayo, rompe con moitos tópicos do audiovisual: "Non lle preocupa a estética e até semella que hai días que non se ducha", comenta a actriz en conversa con 'Nós Diario'. Mera expón as dificultades da preparación deste papel e a importancia da internacionalización das producións galegas. 

Ante a desigualdade de xénero nalgunhas especialidades finalistas nos Premios Mestre Mateo, profesionais do sector audiovisual galego expoñen en conversa con 'Nós Diario' a actual situación do sector. A secretaria da Academia Galega do Audiovisual, Saamira Ganay, sinala que, a pesar do moito que fica por facer, as cifras de mulleres profesionais van en aumento e destaca unha particularidade galega: contar historias sobre mulleres do ámbito rural. 

A illa das mentiras, de Paula Cons, levou cinco premios. Antón Durán 'Morris' e Melania Cruz, resultaron vencedores nas categorías de mellor interpretación protagonista polo seu papel no filme vencedor, dirixido por Alfonso Zarauza.

33.000 sinaturas reivindican unha canle 'Xabarín' co fin de incrementar a oferta audiovisual en galego dirixida ás crianzas.

A Real Academia Galega fai pública a súa programación audiovisual para homenaxear a poeta Xela Arias, a quen se lle dedica o Día das Letras Galegas de 2021.

Os contidos de orixe galega teñen unha elevada presenza nos festivais de cinema do país. É unha das conclusións que coloca sobre a mesa o informe que vén de facer público Proxecta, a coordinadora destas mostras, no que tamén se tratan aspectos como a menor poncertaxe de mulleres quer na organización quer como empregadas ou o limitado orzamento privado dos certames. 

Comeza a rodaxe en Vigo a próxima semana

A Academia Galega do Audiovisual comunica que, dadas as novas restricións que entran en vigor esta terza feira, a entrega de galardóns adíase até o 10 de abril.

Tito Asorey e Lucía Veiga son as persoas encargadas de dirixir e presentar a gala. As candidaturas finalistas anunciaranse o próximo 1 de febreiro.

A área de Cultura da Deputación de Lugo promove, desde hoxe, o ciclo de poesía multidisciplinar "Goxo de pano fino", dirixido polas artistas Ugía Pedreira e Marina Oural e que reúne doce creadoras e creadores da Mariña e mais do Occidente asturiano.

Desde a súa progresiva reapertura en xuño tras o confinamento, as salas de cinema pasaron por distintos niveis de restricións, sobre todo no que atinxe á capacidade. As pequenas parecen ser as que están a resistir "mellor", mais non sen trabas. A chave: modelos de proximidade e programación menos dependentes das grandes estreas. Varias persoas responsábeis dalgúns destes proxectos explican a Sermos Galiza as dificultades que están a atopar e as perspectivas de cara a 2021.

O fenómeno Xabarín foi un fito histórico da televisión galega e un referente para unha xeración enteira. Situouse na vangarda do audiovisual e descubriu todo un mundo de entretemento infantil e xuvenil moderno e de calidade. Actualmente, presta nome e imaxe a unha iniciativa popular que pretende chegar ao Parlamento para devolver o galego á mocidade a través de programación específica. Seguimos as pegadas do Xabarín e descubrimos o camiño ao futuro da televisión na nosa lingua.

Durante esta semana tivo lugar en Compostela o Festival Internacional de Cinema Curtocircuíto, nunha edición que apostaba con forza nas novas xeracións de creadoras e creadores da Galiza. Sermos Galiza ofrece un repaso dalgunhas das pezas que se puideron observar estes días, mostra da fertilidade coa que agroma o audiovisual, singular e diverso, que fará mañá máis frondosa a foresta, parafraseando o título do segundo volume do magnífico Para unha historia do cinema en lingua galega, coordinado por Margarida Ledo Andión.

O ano pasado foi de ouro para o cinema galego, con ese acontecemento sen precedentes que significou a estrea d’O que arde e a súa conexión co público. Porén, tamén evidencia un importante fito a incorporación de audiovisual na nosa lingua dentro da plataforma Netflix, seguida este ano pola entrada na HBO. Facemos un repaso á historia da ficción galega en serie, coa vista posta nas oportunidades que presentan estes novos espazos.

Veñen de lanzarse á grella televisiva dúas series de televisión relacionadas coa Galiza: Néboa (TVE) e Auga Seca (TVG e RTP). A primeira segue a estela de Fariña deixando fóra do marco a nosa lingua, que non o acento, denotando as dinámicas dun mercado no que o galego é observado como sobrecusto. A segunda parte do acordo estratéxico asinado entre as televisións galega e portuguesa para a creación de contido conxunto. Estes dous feitos lévannos a analizar dous sistemas de distribucións, dobraxe e subtitulado que determinan dinámicas e oportunidades diferentes para a circulación do audiovisual galego.

O último filme de Alfonso Zarauza (Compostela, 1973) estréase na Galiza, logo da premiere no Festival de Sevilla esta semana, na clausura do Cineuropa en Santiago, o próximo domingo. O director recibe ademais o Premio de Honra nun festival no que se educou cinematograficamente. Coa consciencia de que as súas mellores obras están aínda "por chegar", presenta a potencia espida dunha película sen grandes atavíos, que consegue captar a autenticidade do íntimo. Ons é un chanzo máis nesa procura, cunha linguaxe que sabe da duración e venera o fóra de campo, da verdade. Ou algo que lle arremede, como só o mellor cinema pode.