franquismo

A relación do franquismo coas identidades subestatais estivo marcada pola represión e a resistencia, mais tamén houbo un espazo para a convivencia. Porque existiron unha serie de actores que, sen deixar de seren franquistas, asumiron certa aceptación da diversidade, axudando a preparar o terreo para o rexionalismo conservador e o autonomismo da democracia. O historiador Xosé Manuel Núñez Seixas analiza o seu papel en Imperios e danzas. Poéticas da pluralidade territorial no fascismo español, co que vén de gañar o XX Premio Ramón Piñeiro.   

Co pouso do tempo, o historiador Carlos Méixome reelaborou escritos sobre a “criminal persecución franquista” no Val Miñor, esbozados en momentos de intensa actividade memorialista. Deles bota man en ‘Catas da memoria’, o seu último libro, que vén de ver de a luz. 

Seguindo a toponimia tradicional, recuperarase o nome do Pedregal para a avenida. Ademais, Barrié de la Maza deixará de ser fillo adoptivo de Sada e retirarase o seu nome do colexio localizado na parroquia de Mondego.

O novo número do suplemento Coñecer, que atoparás este sábado 23 de xaneiro nos quiosques xunto con Nós Diario, rescata a figura de José Darriba Puente, nunha achega de Alicia Garrido sobre a represión franquista en San Clodio de Ribas de Sil. Carlos Méixome recupera Sebastián Pena, mestre republicano vítima da desmemoria, mentres que Héitor Picallo propón una viaxe ao escudo galego nos gravadores italianos do Renacemento. Estes e outros artigo, este sábado, co suplemento Coñecer.

Atópanse en diferentes puntos de Ferrol, Compostela, A Coruña e Pontevedra.

As familiares piden que se sancionen os asasinatos

Hai unha biografía secuestrada de Pedro Barrié de la Maza que o relaciona co franquismo e a represión das traballadoras e traballadores do Banco Pastor após o trunfo da sublevación militar e fascista de 1936 contra o goberno lexítimo e democrático da República. Nos escritos que envía ao gobernador civil da Coruña, Barrié recoñece a súa participación na depuración dos traballadores, ordenada polo Goberno Civil da Coruña, seguindo instrucións do Goberno de Franco instalado en Burgos e, como en toda a súa vida, maniféstase como servidor do franquismo.
 

O BNG denunciou o sábado a inclusión dunha lembranza a este episodio na orde do día nun documento oficial da Armada. O escrito feito público procedía da Escola Naval da Graña, en Ferrol.

O deputado do BNG no Congreso, Néstor Rego, revela un posíbel documento da delegación de Ferrol na que se fala dun acto de lembranza do afundimento "do submarino C5 da escuadra vermella en 1937 coa linguaxe propia da Guerra Civil e do franquismo".

Nun grupo de WhatsApp, oficiais de artillería e suboficiais comparten mensaxes de extrema dereita.

Non dedicarei as seguintes liñas a tratar sobre a identificación dos vitimarios, senón que, a diferenza das miñas compañeiras e compañeiros de monográfico, vou centrarme nas fórmulas de castigo simbólico que contra eles se elaboraron. Quedo, polo tanto, no terreo da construción de relatos que tiñan como misión axuizar e condenar os perpetradores. Son fórmulas que as comunidades activaron para limitar os efectos psicolóxicos da violencia construíndo un espazo colectivo de dor que permitía axudar a seguir vivindo despois de ter pasado por unha experiencia traumática.

Se estudamos o tempo en que a guerrilla andou pola comarca de Ponteceso, é obrigado analizar a detención de Ezequiel Caamaño Toja. Se saltamos na liña do tempo até o verán de 1936, hai un único concelleiro da II República encausado, Ezequiel Caamaño. Se o que queremos é intentar achegarnos ao odio político previo a xullo de 1936 no pleno do cabido, volvémonos topar con Ezequiel como alcalde e tamén como secretario do concello.