Os Ortega, A Coruña, a fotografía e a moda

Hai que recoñecer o labor que se está a levar a cabo desde a Fundación MOP e con epicentro no peirao do porto da Coruña para a promoción e a difusión da cultura, a arte e literatura. Este é o obxectivo da entidade que figura na súa filosofía, aínda que matizado pola especial atención posta nas artes audiovisuais e a fotografía. Non cabe dúbida. As tres primeiras exposicións realizadas pola fundación estiveron dedicadas a tres fotógrafos de renome internacional. Inaugurou o espazo Peter Lindbergh, a quen seguiron Steven Meisel e Helmut Newton. Entre tanto, a organización conseguiu a concesión do espazo durante seis anos con posible prórroga para tres máis e, desde finais de abril, xa loce ese selo de identidade de fácil identificación acorde cos outros logotipos que arroupan ese proxecto iniciado nos anos sesenta por Amancio Ortega. Volvendo ás exposicións, todas elas teñen un nexo en común obvio. Non podería estar pensado doutro xeito, pois neste grupo non hai puntada sen fío. A moda é o eixo que vertebra esta nova idea rexistrada no 2022 e así o testemuña o panel de información que podemos atopar nun dos edificios da fundación. Mais aínda hai un terceiro piar sempre presente no que se sustenta a entidade. O lugar xeográfico que a viu aflorar, A Coruña. O punto de partida como cidade simbólica do nacemento dun imperio e a súa posta en valor cunha iniciativa sen ánimo de lucro. Está todo tan perfectamente argallado que pouco máis hai que dicir. Tan só un apuntamento máis ao seu favor. Á parte de montar exposicións de gran recoñecemento e magnitude, existe outra prioridade que culmina o brillante plan da fundación. Trátase do apoio inmediato aos artistas galegos máis novos mediante diversas accións que converxen nunha exposición na sede do MOP. Arte e deseño O pasado 13 de xuño inaugurábase a mostra colectiva (Future Stories) dos tres estudantes bolseiros da institución deste ano na prestixiosa Fondazione Sozzani, centro de referencia da fotografía de moda de Milán. Durante tres meses, Sofía Taboada, Alba Jiménez e Umesh Graña tiveron a oportunidade de formarse cos mellores mestres e, ao mesmo tempo, desenvolver o proxecto persoal fotográfico que veñen mostrar agora. Abraiante para unha persoa nova ter esta posibilidade de experiencia profesional e tamén vital. Até aquí, todo claro. A Coruña, arte e moda. Sen entrar en valoracións de natureza política, económica, social ou especulativa, hai que dicir que o proxecto da Fundación MOP é digno de admiración. Unha aposta firme e avalada sen oportunidade para o fracaso. Resulta descoñecida a aproximación do xigante téxtil á arte contemporánea de quilómetro cero fóra do ámbito do deseño Agora ben, como todo queda na casa, tamén hai que dicir que un día antes da inauguración da mostra colectiva mencionada antes, colgábanse da parede unha serie de obras de Teo Soriano ('pintor, pintor' e, aínda que non de berce, artista galego sen discusión) na cuarta planta do edificio consagrado á "home" e que ocupa o xigante Zara na rúa Compostela da mesma Coruña. Compartindo espazo coas pezas de deseño do arquitecto Vincent Van Duysen, os pequenos óleos sobre papel pegado en bastidores de madeira duns vinte por vinte centímetros simulaban parte dunha mostra nunha sala expositiva calquera. Colección cápsula en colaboración coa galería Vilaseco. Nesta lideira entre arte e deseño atopábanse as pezas. Diferentes concepcións, distintos achegamentos ás obras. Zara Home by Vincent Van Duysen / Vilaseco x ZaraHome. Isto é, a visión do belga sobre a marca e a visión da marca sobre a galería co condicionante da marca por riba de todo detalle na 'museografía' do espazo. Cartelas para as obras do pintor acompañaban a parede e unha folla de sala sucinta e replicada que se podía levar. Sete pezas únicas. Os deseños do arquitecto tiñan asociadas cadansúa tarxeta descritiva referida de elegante feitura. Todas elas pezas seriadas. Non é momento de discutir sobre disciplinas, senón de salientar a noción, xa non invertida, senón mesturada, das disciplinas. Mesmo vén de lonxe paulatina e silenciosamente. O que resulta máis descoñecido é a aproximación do xigante téxtil á arte contemporánea de quilómetro cero fóra do ámbito do deseño. Unha nova colaboración máis atrevida e máis ben discreta. Non aparece nos medios locais e nin tan sequera os traballadores que pululan por esa cuarta planta parecen saber ben de que trata o asunto. A fundación MOP fai boa aposta, pero é unha pantalla ben agochada que provoca adicción á moda e, polo tanto, as vendas. A emblemática ZaraHome se quere xogar coa arte contemporánea que empece por non poñer as obras do revés. Porque Teo Soriano é 'pintor, pintor'.