Un proxecto para o rural

Os vindeiros 24 de 25 de maio terán lugar na Escola de Capacitación Pedro Murias en Ribadeo unhas xornadas nas que, por unha banda, se recuperará a memoria das axencias de extensión agraria e, por outra, se reflexionará sobre a vixencia dun servizo de extensión agraria público como o das axencias comarcais. Unha das imaxes máis habituais durante anos era ver polas estradas e camiños rurais os humildes coches dos axentes de extensión agraria visitando e apoiando os labregos e labregas deste país nas súas iniciativas, soños e preocupacións. Dende as oficinas agrarias comarcais promovíanse innumerables cursos de formación, viaxes, acompañaban os diferentes proxectos agrarios e gandeiros, seguíanse as innovacións e a evolución do sector primario noutros países da contorna e realizábanse todo tipo de trámites que a xente agricultora precisaba. Actualmente ponse moita énfase nos importantes cambios e melloras que o sector agrario galego experimentou nas últimas décadas, invisibilizando a achega fundamental dos servizos de extensión agraria. As diferentes administracións do PP puxeron especial empeño en desmantelar e privatizar os diferentes programas que se prestaban desde as oficinas comarcais. Hoxe os labregos e labregas galegas vense obrigadas a acudir a bancos, sindicatos, cooperativas ou distintos servizos técnicos privados para tramitar, por exemplo, as axudas das política agraria común. Para xestionar a incorporación dunha persoa moza ou promover un proxecto de mellora da granxa ou investimentos deben contar con servizos privados que os asesore e realice os trámites. Non hai un asesoramento nin un acompañamento integral nin dende a Xunta ningún tipo de proxecto para o rural deste país, máis alá de replicar algunhas medidas europeas e estatais, e algúns criterios propios en conivencia con importantes lobbies económicos como bancos, celulosas, empresas enerxéticas, mineiras, algunha industria, grupo da distribución, cooperativo... Desde a Xunta non hai proxecto para o rural, máis alá de replicar algunhas medidas europeas e estatais ou criterios propios en conivencia con lobbies económicos O desmantelamento dos servizos públicos abrangue practicamente todas as esferas relacionadas co agro deste país: centros de investigación de referencia sen medios e nos que non se cobren as prazas nas que se van producindo baixas, centros formativos sen recursos nin un proxecto formativo acorde á realidade actual do sector nin aos principais retos de futuro, carencias enormes tanto en aspectos produtivos como de transformación ou comercialización. Que hai do futuro? Hai un mes que a nova conselleira do Medio Rural, María José Gómez, tomou posesión do cargo e sería importante saber se vai haber algún cambio neste camiño de destrución de servizos públicos básicos para o sector agrario e gandeiro. Nada sabemos, de momento, porque na súa apertada axenda de xuntanzas con alcaldes, xornadas e feiras (gala da hostalería lucense, feira da artesanía do ferro de Riotorto, salón Gourmets de Madrid, festa do cordeiro de Larouco, feira do viño do Ribeiro, mostra de viños da Ribeira Sacra, festa das Quendas de Mondoñedo...) non tivo oco para xuntarse cos representantes do sector. Tampouco puidemos preguntarlle polo resultado da xuntanza co ministro Planas, nin por outras cuestión que preocupan á xente gandeira e agricultora, como a ameaza das industrias lácteas de non recollerlles o leite a moitas granxas galegas, os baixos prezos das ganderías de carne, as novas obrigas de Tenreira Galega Suprema de meter en cortes os animais e cebalos, o sacrificio de granxas enteiras por ser Galicia zona declarada libre de tuberculose, a ameaza de non recoller uvas de importantes adegas na Ribeira Sacra ou toda a flexibilidade que en teoría se pode aplicar ás novas esixencias burocráticas que tanto preocupan. O día 24 participarei nas anteditas xornadas de Pedro Murias e defenderei a necesidade de ter e traballar con un proxecto de país para o noso rural, para o que resulta esencial e de total vixencia un servizo público de extensión agraria. Algúns dos criterios fundamentais nos que debe basearse o proxecto que se deseñe para o rural galego teñen que ser o dereito a unha alimentación saudable para o conxunto da poboación, rendas apropiadas para as persoas que producen os nosos alimentos, un rural con condicións de vida dignas, emprego, servizos públicos de calidade e unha transición agroecolóxica, como resposta aos baixos prezos e á crecente dependencia de insumos, á ameaza inminente de combustibles fósiles máis escasos e máis caros no futuro ou ao problema da emerxencia climática. E non desaproveitarei a ocasión de manifestar o meu total recoñecemento e admiración a persoas como Lorenzo Molejón e Suso Mundiña de Ribadeo, María José de Mondoñedo, Paco de Foz... e tantos outros homes e mulleres axentes de extensión agraria que dedicaron boa parte da súa vida a apoiar á xente labrega deste país, con enorme compromiso e unha actitude de servizo público absolutos.