emigración

Este naufraxio constitúe un dos meirandes achados documentais para a historia naval de Galiza. O seu expediente fora arquivado na Capitanía Marítima de Ferrol, no mes de febreiro de 1815 e dende esta data ficou gardado nunha carpeta selada con lacre que se gardaba no AGMAB (Archivo General de Marina Álvaro de Bazán), un inmenso arquivo da Armada española situado na localidade de El Viso del Marqués (Cidade Real). Ao abrir esta cápsula do tempo que levaba dous séculos inalterada, o seu contido descubriunos un episodio abraiante acontecido entre os Estados Unidos de América e o Imperio británico, que se atopaban en guerra por segunda vez na súa historia.

A emblemática navieira alemá Nord-Deutscher LLoyd decidiu despezar o Salier, antes de que este vello barco de pasaxe rendera a súa derradeira viaxe, recollendo os soños de moitas familias e de moitas persoas que abandonaban Europa para cruzar o Atlántico na procura dunha mellor vida nas Américas. A Coruña foi o derradeiro porto que tocaría este buque antes de internarse na escuridade da noite e do temporal que o agardaba, aconchándoo contra as Basoñas, uns temidos cons situados fronte á parroquia de Xuño (Porto do Son). A pasaxe durmía e a tripulación de garda foi testemuña muda da traxedia. Ninguén sobreviviu. Eran as 5:30 da madrugada do 8 de decembro de 1896…

O PSdeG pregunta ao Goberno galego "en que vai contribuír" a instalación desta escultura a "solucionar as demandas sociais, sanitarias e económicas" das persoas emigrantes nos Estados Unidos.

Xesús Fraga vén de gañar o Premio Nacional de Narrativa coa súa novela Virtudes (e misterios). A obra, tamén galardoada co Premio Blanco Amor de Novela Longa, conta a historia da emigración galega na segunda metade do século XX a través da familia do escritor. Fraga comezou a escribir a novela hai máis de 10 anos, pero a historia recollida nas súas páxinas está gravada a lume na memoria e na pel de mulleres que, como a súa avoa Virtudes, sacaron adiante as súas familias cando a longa noite de pedra sumiu a Galiza nun dos episodios máis escuros.

A literatura galega goza na actualidade dunha moi boa saúde, e espállase polo mundo en dous polos: a escrita desde o propio territorio e a que se concibe na diáspora, desde esa emigración que sempre caracterizou o pobo galego. Os autores e autoras que escriben desde fóra beben doutras fontes e a súa literatura e actividades conteñen uns trazos comúns, tal e como analiza o crítico literario Armando Requeixo, e para o que contaremos nesta reportaxe coas voces protagonistas de Xavier Queipo, Lito Vila Baleato e Isaac Xubín. 

Hai máis defuncións que nacementos desde 1988, e a idade media da poboación é hoxe doce anos e medio superior á de 1975.

Non é a intención deste artigo falar en termos xerais da emigración galega aos Estados Unidos de América, senón daquela que afectou centenares de mariñeiros galegos polas consecuencias no sector do mar que tivo a crise económica ocasionada polo gran conflito bélico acontecido entre 1914 e 1918 entre as potencias mundiais.

Contan que, en 1908, cando tiña mercadas as pasaxes para a outra beira, ofrecéronlle un traballo que lle atallou o impulso de facer as Américas e asentouno para sempre no Val de Miñor. Nacera en Ourense; a súa dona procedía dunha abastada familia fidalga de Eiras (San Amaro), Os Tizón. 

O presidente da Xunta reclama medidas que favorezan a integración persoal e familiar das persoas retornadas, así como facilidades no proceso de volta á Galiza.

O Congreso español aborda a reforma do voto emigrante mentres Interior suxire que se manteña a obriga de declarar que se quere participar para poder exercer ese dereito no exterior.

"1979. Carrexando unha maleta cargada de entusiasmo, Carmen chega a unha Barcelona vibrante, moderna e chea de contrastes para pasar o verán". Tamén unha Barcelona abafante. Unha cidade "de paso". Eis a presentación d'Unha rapaza de provincias (Xerais, 2021), a última novela da escritora Cecilia F. Santomé. Un tributo a esa emigración galega "interior, en feminino".

O Consello da Cultura Galega fornece os diarios desde o Arquivo da Emigración Galega. A colección foi recuperada por un grupo de traballo dixirido polo profesor Bieito Alonso.

O Museo do Gravado de Ribeira dedícalle unha exposición ao artista que, en palabras de Luís Soeane, foi "exemplo dun tipo de galego que anda polo mundo, o fillo de emigrantes nado en un sitio, adaptado a outro e que mantén no seu fogar as costumes e o xeito todo de ser que procede da Galiza”.

80.000 galegas e galegos de entre 16 e 29 anos marcharon ao longo da última década. O coronavirus non puido coa emigración. Malia que a pandemia limitou os movementos de poboación e mudou algunhas tendencias, un total de 21.001 persoas abandonaron a Galiza en 2020. O Estado español e o resto de Estados da UE foron os destinos de referencia.

Galiza Nova decidiu retirar a campaña denominada 'Rachemos co Xacobeo' para que "non caiban malentendidos nin manipulacións posíbeis" das que acusou directamente o Partido Popular.