Historia da Galiza

Os relatorios contaron con Miguel Anxo Seixas, Xosé Fraga e Antón Costa.

Ao se cumpriren 90 anos da participación galega no IX Congreso de Nacionalidades Europeas cómpre unha mirada para contextualizar aquel evento que permitiu unha importante e primeira participación internacional significativa do galeguismo e enxalzar a súa transcendencia para Galiza. Representou tamén un importante recoñecemento de Plácido Castro como integrante do núcleo duro do Partido Galeguista, onde asumiría a secretaría de relacións internacionais.

É un dos itinerarios culturais máis veteranos da Galiza. Fundado en 1971 polo divulgador e escritor focego Suso Fernández, resiste sen amparo oficial desde hai máis de 50 anos. Eis a Ruta Pardo de Cela, un percorrido polo patrimonio, a arte, a natureza e a historia do Reino da Galiza.

A fundación da Irmandade da Fala de Ferrol, o 15 de xullo de 1917, marcou o comezo dunha intensa actividade cultural e editorial na cidade que reivindicou a identidade propia da Galiza. Este proceso de posta en valor da cultura e da lingua galega contou co apoio da intelectualidade do momento.

Antón Niñe, Alexandre Peres Vigo, Xavier Rivera e Alba Díaz Geada impartirán conferencias sobre diversos temas relacionados coa historia da Mariña.

A Mariña será invadida pola festa esta semana.

Cultura funeraria na península do Morrazo.

O Cárcere Vello de Lugo acolleu esta cuarta feira a inauguración de 'A intimidade da imaxe', unha escolma de cen fotografías realizadas por Anna Turbau na Galiza entre 1975 e 1977. A mostra, comisariada pola cineasta e académica Margarita Ledo Andión, está impulsada polo Consello da Cultura Galega, a quen Turbau cedeu un arquivo que contén máis de 10.000 negativos de imaxes tiradas durante aqueles anos.

Os proxectos Neboada, Ventumelo e Treboada, promovidos por sociedades participadas en parte pola familia do tenista Rafael Nadal, poñen en xaque a gran mina de ouro dos Biocos, advirte o xeólogo Óscar Pazos, autor de 'A invención da Gallaecia e a minaría do ouro' e experto na materia.

Encarna Otero, Uxío-Breogán Diéguez, Xosé Ramón Fandiño e Xosé Manuel González Reboredo debateron esta cuarta feira sobre a relevancia intelectual e política da creación do Seminario de Estudos Galegos, do que se celebra este ano o centenario.
 

O 26 de xuño de 1931, o escritor Ernest Hemingway escribíalle desde Madrid ao seu amigo e escritor John dos Passos, que "os galegos van proclamar a República Socialista de Galiza". Ese mesmo día, o diario estadounidense  'Pittsburgh Post-Gazette' recollía que "varios manifestantes obrigaron a un telegrafista a transmitirlle ao Goberno de Madrid unha mensaxe que di Galiza é agora unha república independente do resto de España".

Autor de 'San Xoán: coñecemento do medio cultural galego', editado por Baía Edicións en 1996, o arqueólogo e museólogo Felipe-Senén, que vén de ser recoñecido co Premio Lois Peña Novo pola súa traxectoria investigadora e divulgadora das tradicións e da cultura da Galiza, afonda nas raíces do San Xoán e nos seus rituais, con especial atención no que respecta aos catro elementos: terra, lume, auga e vento.

Un particular doou a figura á institución provincial.

Alexandre Peres Vigo é profesor na Universidade da Coruña.

Aurelia Balseiro é museóloga e directora do Museo Provincial de Lugo.

Mesmo cos ingredientes que permiten outorgarlle o cualificativo de mito ou lenda á figura do mariscal Pardo de Cela, aínda así a máis rigorosa investigación actual recoñece que o relato tradicional, pertinazmente vivo na área en que se desenvolveron os feitos, non pode ser obviado á hora de reconstruír unha historia na que abondan baleiros e incertezas.

O galego atinxiu un grande esplendor literario nos séculos XIII e XIV a través das cantigas trobadorescas. Mais a unidade lingüístico-cultural que reflicten hai que a pór en relación directa coa identidade política 'galega' dos reinos da Galiza e de Portugal, cuxo idioma chegou a se converter en lingua lírica de todos os reinos cristiáns da península, coa excepción de Cataluña.

Cunhas orixes que se remontan á Alta Idade Media, os mosteiros femininos bieitos -que asumiran a Regra moi entrado o século XII- chegaban ás portas do Renacemento revestidos de románico, con sólidos patrimonios monásticos, poderosos abadengos femininos - con dereitos patrimoniais sobre igrexas e mosteiros, e o que é máis, sobre a terra- e convertidos, moitos deles, en grandes factorías cun importante poder económico.