José 'Zeca' Afonso

Poucos como Zeca Afonso reuniram as qualidades de cantautor de intervenção social, maravilhosa voz de registo doce e claro, construtor de inúmeros textos e melodias, facilidade para ajeitar a cada letra a música mais própria, natural e à vez em linhas de modernidade. 

Os ecos de Eurovisión continúan semanas despois. É espectáculo, música, cor, popularidade e postas en escena. Pero tamén é un escenario de audiencia millonaria que serve -e serviu- para que moitas cantantes e países puideran elevar a súa voz en momentos históricos críticos. "E depois do adeus", cantado por Paulo de Carvalho na edición de 1974 poucos días antes da Revolução dos Cravos é un claro exemplo: o que parecía unha canción de amor converteuse no sinal de saída para a revolta que despois completaría o gran Zeca Afonso. 

Un concerto e unha exposición pretenden divulgar a importancia da figura

Finou a pasada noite da segunda feira 18 de novembro o músico e compostir portugués José Mário Branco, imprescindíbel da canção de intervenção.

Tem nome de mulher, de muitas mulheres. É a revolta de Maria da Fonte, a revolta do Minho, musicada, romanceada, analisada, feita carne de teses de doutoramento, submetida à imaginação popular. Mas sempre viva.
 

Colgado o cartaz de entradas previas esgotadas, á espera da porcentaxe reservada na billeteira, prevese que a homenaxe galega a José Afonso constitúa un emocionado acto de fraternidade cun dos máis grandes cantores portugueses.

Cultura do País celebra o sábado 5 de maio unha xornada de homenaxe ao cantautor portugués. Actuou en Lugo o 9 de maio de 1972, un día antes de que cantara o ‘Grândola, Vila Morena’ por primeira vez na Galiza.

A xira galega do cantautor portugués en maio de 1972 levouno a actuar o día 8 en Ourense, o día 9 en Lugo e o día 10 en Compostela. As tres cidades lembran o paso da liberdade feita música na voz da revolución. Arturo Reguera acompañouno neses concertos e aqui partillamos a súa crónica.