literatura

Hai poemarios que recenden, outros coruscan. Hainos que poñen cor e hainos que convidan a degustalos. Tamén os hai que feren. Este Álbum da cuarta dimensión soa.

Marzo de 2004. Cemiterio de San Amaro. Caíannos bágoas por fóra e por dentro. Non podía ser verdade. Non podiamos entender aquela morte tan inesperada, tan prematura, tan inxusta. E se a dor era enorme en todas e todos nós, inmenso foi tamén o oco que Luísa Villalta deixou na literatura galega aos seus 46 anos. 

Os últimos anos foron un estalido na produción de Arancha Nogueira, case unha decena de obras de poesía, entre plaquettes e libros que a configuran como unha das autoras máis prolíficas do panorama. 

A produción artística galega do primeiro terzo do século XX goza, nalgúns casos, como poden ser as estampas de Castelao, dunha enorme popularidade, até certo punto tan persistente no tempo como a súa propia vinculación ideolóxica. 

Lanzada simultaneamente nas catro linguas do estado, Tantos anos de silencio é unha das novelas máis ambiciosas de Francisco Castro. 

Cerca de dez anos houvo que aguardar desde a publicaçom de Lois Pereiro. Breve encontro, de Jacobo Fernández Serrano, para que pudéssemos voltar a ver o homenageado no Dia das Letras Galegas plasmado numha banda desenhada.

É difícil desligar a produción poética das outras facetas intelectuais de Carvalho Calero, sobre todo a que ten que ver coa crítica literaria. Máis aínda a que desenvolve no período no que estivo vencellado ao proxecto de Galaxia. 

Hai un par de anos que Xabier Xil Xardón publicaba Detéxtonos (Positivas, 2018), un libro que, pechando un relativo silencio na súa obra individual, apuntaba directamente a demolición do verso e a exploración das posibilidades da palabra, algo que se deixou notar moito nos seus recitados públicos. Este O contaxio devólvenos un autor moito menos metapoético, polo menos en aparencia.

Tanto tem se non sabes que raios é uma bichicoma. Hás sabê-lo em lendo o livro. E tanto tem que não saibas onde ficam Nordesland, Crotonia, Marabilia ou a ilha Xouba. Poderás pensar que se correspondem com a França, A Corunha, Fisterra ou a ilha Xouba, mas não têm por que. Bem podem ser outros lugares. Qualquer. Qualquer dos outros fora a illa Xouba.

Cos libros das pequenas defuntas Ledicia Costas abría un mundo que lle deparou moitos éxitos. A presenza desenfadada da morte e do macabro en obras dirixidas á xente moza supuñan un ton novo a unhas temáticas que foran moitas veces esquivadas ou tratadas dentro do convencional. 

Aciencia ficción é o primeiro que lle vén á mente ao lectorado galego ao mencionar a Ramón Caride. 

Preténdese da poesía moitas veces un compromiso profundo e unívoco coa verdade. Trátase, en realidade, dun tópico que se desprende da súa concepción como expresión íntima, vinculada á experiencia persoal.

Un dos lugares comúns da literatura galega pasa pola insistencia en que mantén vínculos fortes coas literaturas catalá e éuscara. 

En agosto de 1937, tras ser cesado como catedrático de Xeografía e Historia do Instituto de Ourense, don Ramón Otero Pedrayo pasará o seu exilio interior entre o piso da rúa da Paz e a casa familiar de Trasalba. 

Dentro da enorme variedade de subxéneros nos que se desenvolveu a novela negra das últimas décadas, houbo lugar tamén para o espazo académico. 

Alison Bechdel (Lock Haven, Pensilvania, 1960) obtivo en 2006, coa publicación de Fun Home: a family tragicomic, un abondoso numero de prestixiosos galardóns que lle darían, de vez, o recoñecemento internacional como autora de banda deseñada. 

Sempre pensei que um dos públicos leitores mais complicados para uma autora são as crianças que já sabem ler e que ainda não leem textos grandes. 

O poeta Manuel María foi e é admirado por moitas persoas que sorprendentemente o que máis valoran da súa figura non é precisamente a súa mellor poesía.

Houbo un tempo no que a resposta a "Que queres ser de maior?" non incluía expresións como youtuber. E, porén, as persoas con crianzas na familia levamos uns anos afeitas a que esa sexa unha das súas perspectivas de futuro, para sorpresa dos parentes máis veteranos que ás veces nin saben de que están a falar. 

 que rodea unha publicación, sexa ou non literatura, ten a súa importancia.