poesía

O xurado dos Premios Minerva fai públicos os nomes e as obras gañadoras do concurso de narrativa e poesía organizado polo Colexio M. Peleteiro de Compostela.

O pasado luns 15 de marzo coñeceuse o gañador do IX Premio Manuel Lueiro Rey de poesía, promovido polo concello de Fornelos de Montes.

O proxecto expositivo e editorial continúa a súa andaina de presentacións que interrompeu o ano pasado coa chegada da pandemia.

Entre o mellor de Os paxaros e outros poemas está a facilidade coa que escorrega a lectura. A beleza simple das imaxes, absolutamente comprensíbel, tira polas interpretacións múltiples coa sutileza do pousar dos paxaros.

Tensando a linguaxe até o extremo, a que se denunciaba "asasina de equilibrios" faría hoxe 59 anos. 'Nos Diario' achégase á rompedora traxectoria de Xela Arias alén da poesía. 
 

Foi co Livro das devoracións, xa a mediados dos noventa, cando a poesía de Pilar Pallarés alcanzou o voo das grandes e dos grandes poetas.

Lampíricos, de Antón Lopo, publicadopola Fundación Uxío Novoneyra, recolle os textos da performance que o autor estreou hai máis de sete anos.

A Fundación Rosalía de Castro, que desde hai unha década conmemora o Día de Rosalía, cada 24 de febreiro, con multitude de actos conmemorativos do nacemento da poeta e da súa importancia para a nosa cultura vese na obriga, este 2021, de restrinxir os eventos acorde ás medidas sanitarias para evitar a propagación da Covid-19. 

Organismos exhaustos. Sometidos ao control, aos "mecanismos diarios de vixilancia e de explotación". Corpos expulsados. Vidas fronteirizas, excéntricas, expulsadas dos centros de poder. Consideradas refugallo, resto. Son os protagonistas de A desvértebra, (Chan da Pólvora), o libro que representa a volta de Ana Romaní á poesía tras dez anos de silencio. Atravesan esta obra, tamén, as alianzas contra o "ecocidio" e a orde patriarcal. O saberse "liques", "corais", organismos codependentes dispostos a resistir as estratexias de dominio.

A desvértrebra –o último libro de Ana Romaní– amosa un mundo en descomposición, o noso. É grato redescubrir un pouso tan identificable, feito pola sedimentación, dalgúns compoñentes que caracterizan a súa obra

"Finalmente cederemos, iso si. / Porque os xustos sempre ceden", escribe Daniel Salgado en 'Os paxaros e outros poemas'. O xornalista observa a materia, investígaa. Procura a verdade do tomate. Descifra a traxectoria imprevisíbel do voo da lavandeira. Nos lindes, a historia. E a política, porque sempre hai política, dun tempo que se cadra, como advirte Adorno na cita que abre o libro, "está exasperado" e nótase "en que fagamos o que fagamos, equivocámonos".

Millán Otero, que foi un activísimo militante nacionalista toda a súa vida, curiosamente non participaba para nada da idea de que a poesía é útil para cambiar o mundo.

A perspectiva que nos deixa a poesía de Alicia Fernández fala, case desde o seu comezo, dunha visión disonante dos roles clásicos asociados á infancia e á feminidade.

A vicepresidenta desta Administración, Maite Ferreiro, confirmou que queren "continuar coa súa labor de promoción e dinamización sociocultural a partir do legado de Novoneyra”.