teatro

Fillos do Sol é unha peza de Cándido Pazó estreada hai catro anos pero da que sempre é unha boa nova saber que tamén queda fixada en forma de libro, ao alcance desa parte do público que sabe que o teatro tamén pode lerse e como referencia perdurábel para o estudo. 

'#2 Pilgrims' pon o foco sobre a igualdade.

A Mostra Internacional de Teatro pon o ramo á súa 37 edición.

Reproducimos a seguir a reportaxe de Manuel Xestoso 'O público é o que máis ordena', publicada no Nós Diario de 8 de xullo de 2020 e que mereceu o Grande Prémio de Jornalismo Internacional Carlos Porto

Conversamos con Manuel Xestoso, crítico e xornalista de Nós Diario, após recibir este domingo o prestixioso Grande Prémio de Jornalismo Internacional Carlos Porto, no Festival de Almada, en Portugal, pola crónica publicada en Nós Diario en 2020, “O público é quen máis ordena”. 

A propósito da recente montaxe da 'Contenda dos labradores de Caldelas'. Carlos-Caetano Biscainho-Fernandes analiza neste texto un aspecto concreto da recente estrea do CDG: a declamación e a do verso en lingua galega. Un trazo que observa, ademais, nunha función na que interveñen actores  procedentes de varios puntos da lusofonía, cada un coa súa particular prosodia.

O Festival de Teatro de Almada volve á súa dimensión internacional con maior espazo para o debate que nunca. O encontro almadense, un dos de maior prestixio da Europa, transforma o palco nun lugar de discusión sobre algunhas das chaves da sociedade contemporánea, evitando os tópicos propios deste tempo.

A obra 'El viento es salvaje', unha estrea na Galiza, conquistou ás espectadoras que fixeron as súas votacións a través da internet. A peza é unha "recreación libérrima" de Fedra e Medea.

O proxecto, pioneiro na Galiza, conta coa imprescindíbel colaboración de DramaturGA, a primeira asociación profesional de dramaturgas galegas. 

Teatro, historia e resistencia camiñan da man en ‘As desterradas’ (Xerais, 2021), a obra coa que Carme Varela (Duomes, A Baña) se alzou co prestixioso Premio Álvaro Cunqueiro para textos teatrais na edición do seu XXV aniversario. Conversamos coa autora arredor desta peza sobre as abadesas expulsadas de Albeos. 

A Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia recupera o contacto da Galiza coa proxección internacional na súa edición deste ano cos espectáculos de Jan Lauwers e Christos Papadopoulos.

Os festivais de verán son un fenómeno que combina ocio e cultura, entretemento e crítica. É cada vez máis numerosa a tribo de peregrinos que se despraza a eses novos templos para estar en contacto coa creación escénica máis actual. Talvez por iso, os festivais deben permanecer firmes no compromiso de manter o equilibrio entre os gustos do público e o necesario apoio ás novas propostas artísticas, se queren seguir mantendo o seu lugar de privilexio no sistema cultural.

Nos últimos anos, son varias as editoriais galegas que abren espazos para ocuparse dos textos escritos para o teatro. Tradicionalmente esquecida, a literatura dramática comeza a abrirse un discreto oco nos catálogos das editoras galegas, aínda que a súa aceptación por parte do público lector segue estando 
en cuestión.

O semanario, que atoparás mañá nos quiosques e outros puntos de venda habitual acompañado do 'Nós Diario', tamén analiza a polémica derivada da moratoria á plantación de eucaliptos e fala das citas teatrais deste verán. Non o deixes quedar atrás!

Esta feira das industrias culturais decorre entre o 7 e o 10 de xuño en diversas localizacións da cidade, como a praza da Quinta, o Salón Teatro, o Teatro Principal, o Auditorio Abanca ou San Domingos de Bonaval.

A Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas presentou esta terza feira a súa programación para este ano. A 38ª edición concorrerá desde o día 1 até o 10 de xullo. En conversa con 'Nós Diario', a directora artística, María Armesto, destaca algúns dos 42 eventos que se levarán a cabo o próximo mes na vila.

O deus do pop escarva no lado cutre dun mundo de lentellolas e luces de cores, desvelando, máis unha vez, que a realidade adoita ser inmisericorde coas mitificacións, propias ou alleas.

Identidade é uma obra de teatro que, em cinco atos, debulha a luita de Zé para poder ser Zé. Zé tem 15 anos e não quer ser Maria. Em realidade sempre foi Zé, mas é assim como é visto polo mundo em que vive, como uma María algo machola e desorientada.

A primeira rolda de votacións xa está aberta a un censo de votantes conformado por máis de 450 profesionais do sector escénico.

Cando non hai memoria non pode haber revolución. Dalgunha maneira, Terceiro acto ten a ver con iso: coa memoria e o teatro, ou coa desmemoria e a revolución. Ou coa desrevolución á que nos conduce o esquecemento. A obra é un manifesto, mais tamén un memorial de agravios, unha reconstrución da circunstancia que nos levou até onde estamos.