Altri, o conto do rei espido que pode ser un grande escándalo

O Proxecto de Greenfiber-Altri defínese como industria de enclave, o que leva implícito un concepto de progreso e desenvolvemento propio do colonialismo industrial do século XIX, que tendo en conta a súa desproporcionada dimensión, exercería un enorme impacto no tecido socioeconómico das Terras do Medio. Esta visión colonial explicaría que se caracterizaran os habitantes da Ulloa como analfabetos por ter baseada a súa economía nun sector primario. Na súa mentalidade “paternalista” isto estaría ligado a atraso e contaminación, demostrando un grave descoñecemento da nova Política Agraria Común europea, o Pacto Verde europeo, ou o recente regulamento de restauración da natureza. Este suposto proxecto “tractor” de Altri choca de fronte co outro proxecto “tractor” da Xunta de Galicia, o de “Recuperación integral e sostible do rural gallego (galego)”, que ten como obxectivos “a revitalización das áreas rurais de Galicia a través do impulso da actividade económica ligada ao sector primario á bioeconomía, á economía verde e á transición ecolóxica... Xerando produtos agrarios de elevado valor engadido, máxima calidade e producidos con criterios de sostibilidade e circularidade, que serán comercializados mediante unha marca de garantía común”. A Ulloa é precisamente unha comarca con centos de “aldeas modelo” con granxas familiares de pequeno tamaño, innovadoras e exemplares, polo xeito de producir alimentos de calidade, base da apreciada gastronomía, de forma harmoniosa coa natureza, coa biodiversidade, nun territorio que ten o privilexio de ser atravesado polo Camiño de Santiago, Patrimonio da Humanidade. O Consello de Europa define a paisaxe como “o rostro do territorio, é dicir, a proxección dunha sociedade nun espazo determinado polo que ten unha dimensión material, simbólica, e cultural, que esperta en nós sentimentos e emocións relacionados coa nosa calidade de vida”. En simbiose co territorio Coa desaparición dun gandeiro, desaparece un coidador do territorio o cal dexenerará cara a unha paisaxe inculta, xestionada polo lume. No proxecto tractor de “Recuperación integral e sostible do rural gallego (galego)” estaban reflectidas as medidas de planificación para que os poucos habitantes que quedan nas aldeas non expoñan a súa vida a unha morte infernal, como lles pasou ás máis de 100 vítimas calcinadas no país veciño, en Pedrogao, no fatídico ano de 2017. As gandeiras da Ulloa son coidadoras do territorio O rural galego, e A Ulloa en concreto, ten moito en común co norte do país veciño, e non só polo problema dos lumes. A localidade veciña do norte de Portugal Covas do Barroso foi declarada Patrimonio agrícola mundial pola FAO pola mesma relación simbiótica e cultural, “terra-auga-home-cultivos-gando-natureza”, que teñen a Ulloa e outras comarcas “modelo” de Galicia. As protestas e denuncias dos veciños desta pequena aldea contra unha mina de litio levaron á dimisión de Antonio Costa, ex primeiro ministro do goberno luso investigado por presunta “corrupción”. Os dirixentes e promotores do proxecto de Altri quixeron baixar desde “o culto mundo cortesán”, onde daban grandilocuentes e aplaudidas conferencias, rodeados de “altas personalidades” en selectos foros, organizados polos mesmos medios onde se pagan as súas publirreportaxes, a pasar o pesado trámite de explicar as bondades do proxecto “estrela, prioritario, innovador, sostible, tractor, etc. de Altri” nesa denominada “Galicia profunda” da Terra do Medio. Contra todo prognóstico, atoparon con que o seu “preparado e repetido discurso” non aguantou nin “dous asaltos” nas dúas localidades da Ulloa onde se intentou explicar o proxecto á poboación, no momento que expuxo as preguntas e lóxicas dúbidas, que ou non se souberon contestar ou mostraban incongruencias bochornosas sen un mínimo rigor, como dicir que a auga que ía verter a celulosa ao río Ulla ía ser de maior calidade que a bombeada desde o encoro de Portodemouos, ou que non consumirían auga, que só a “usaban” e a devolverían mellor que a recolleran. As mulleres da Plataforma Ulloa Viva foron as primeiras en sinalar as vergoñas dese proxecto dunha macrocelulosa “vestida de seda” convertendo os dirixentes de Altri en verdadeiros “reis espidos” . Aínda se pode apreciar nas caras dos altos responsables do proxecto o shock que supuxo o KO técnico sufrido na Ulloa, a pesar dos encomiables esforzos en maquillaxe da prensa cortesá... cando xa hai tempo que a multinacional Inditex os deixou definitivamente “espidos”.