ERC

A aposta de ERC por apelar ao legado de Pasqual Maragall —ao apresentar como candidato o seu irmán Ernest— podería dar moi bos resultados, de estar no certo o inquérito que esta quinta feira publica El Periódico de Catalunya. Segundo a sondaxe de GESOP, ERC gañaría con clareza as eleccións municipais en Barcelona, con 23,5% do voto (entre 10 e 11 actas). En segunda praza ficaría a Barcelona en Comú de Ada Colau, con 19,5% dos sufraxios e entre 8 e 9 concelleiras. O PP ficaría fóra do salón de plenos, un resultado catastrófico para o partido aínda maioritario no Congreso dos Deputados.

O líder independentista, que en breve fará 1 meses preso, afirma nunha carta que “é o mellor xeito de denunciar o retroceso democrático e represión do Estado español”.

O Executivo de Pedro Sánchez non poderá sacar adiante os seus obxectivos de déficit, o coñecido como teito de gasto. A abstención anunciada por Unidos Podemos e Esquerra Republicana de Catalunya —que apoiaron a súa investidura— imposibilitarán a súa aprobación en primeira votación.
 

É a voz do independentismo de esquerdas catalán. E é tamén un vigoroso defensor da República, entendida esta non tanto como unha forma de estado -como a antítese da monarquía- senón como o empoderamento dos sectores subalternos da sociedade, aqueles que nunca tiveron voz e que moitas veces -agora mesmo o pobo catalán- tampouco tiveron o dereito a decidilo todo. Joan Tardá (Cornellá de Llobregat, 1953) non é Nova Política, fai parte do mellor da política da vella escola (non, non todo o vello é ruín). Ningunha concesión á demagoxia, ningunha procura do titular fácil. O pensamento racional -tamén a paixón pola igualdade e polo recoñecimento da súa nación- por diante. Falamos nesta conversa da moción de censura a Raxoi, da diferenza que ve entre nacionalismo e independentismo e dos retos que ten o soberanismo de esquerdas no seu país. Nen máis nen menos que a construción da República, unha construción para á que, proclama, "fai falta sermos máis". Moitos máis.

A secretaria xeral de ERC anunciou esta quinta feira que deixaba o escano e esta sexta anunciaba nunha carta á militancia a decisión de marchar para o estranxeiro.

A negociación arredor do control dos meios de comunicación públicos costuma ser un dos principais cabalos de batalla na xestación dun goberno de coligazón. Segundo ElNacional.cat, xa hai acordo e, portanto, desatáscase un dos principais atrancos na negociación da investidura. Jordi Sànchez, o ex presidente da Assemblea Nacional Catalana, en Estremera desde mediados de outubro do pasado ano, perfílase como o candidato de consenso do bloco soberanista para asumir a xefatura do goberno catalán. VÍDEO NO INTERIOR.

Ese é o prognóstico do Centro D'Estudis de Opinió (CEO), o instituto demoscópico catalán. A sondaxe, realizada do 10 ao 30 de xaneiro, sinala que por vez primeira a oposición á independencia de Catalunya superaría 50 por cento das persoas inquiridas. Porén, 55 por cento son favorábeis ao procés, isto é, ao direito a decidir.

A número 2 de ERC rebaixa a DUI de 27 de outubro a "unha declaración simbólica". A Fiscalía pide para ela liberdade baixo fianza de 60.000 euros. Marta Pascal, a coordenadora do PDeCAT, fica na rúa sen medidas cautelares.

Non viven as súas mellores horas as relacións entre ERC e JxCat. Após Puigdemont deixar ver que se sente traizoado polos seus, Oriol Junqueras plantexa desde Estremera unha presidencia bicéfala, cun titular simbólico (Puigdemont) e outro executivo (sen determinar). El exclúese.

Carpetazo á unilateralidade. A aposta de ERC é agora "diálogo" e "bilateralidade". Así o defendeu esta quinta feira Oriol Junqueras no Tribunal Supremo perante os tres maxistrados que deberán decidir se lle conceden ou non a liberdade provisional. O Estado oponse.

En segundo lugar estaría Ciudadanos, con 27-28 deputadas e deputados; seguida de Junts per Catalunya, con 25-26; e do PSC, con 23-24. Lonxe estarían Catalunya en Comú Podem con 9-10; CUP, con 7-8 e PP con 6-7 escanos.

Non habería sorpasso do unionismo, aínda que Ciudadanos se situaría como segunda forza con 31-32 escanos, por detrás de ERC, que gañaría as eleccións do 21-D ao obter 35 ou 36 asentos no Parlament. Así, o independentismo seguiría ostentando a maioría en Catalunya.

ERC vai ir como tal ás eleccións do 21-D. Integrará na súa candidatura o partido Demòcratas -esgazadura soberanista da extinta Unió-, e o colectivo Més. Unha vez decidido que non haberá unha candidatura unitaria do bloco soberanista, Esquerra propón unha "fronte republicana" entendida como a coordenación programática das forzas independentistas.

O Consell Nacional de ERC celebrado este sábado non pecha a porta a unha candidatura unitaria para o 21D, pero quere que esta "represente a un sector máis amplo que JxSí", a fórmula de concorrencia que levou aos republicanos ao goberno nas eleccións de 2015. ERC pretende sumar a esa coalición ás CUP e a Podem; cando menos á parte de Podem máis proclive ao soberanismo.

Esquerra Republicana de Catalunya quer converter as eleccións "nunha oportunidade para consolidar a República".

 ‘Os pobos de Europa ante os tratados de libre comercio’ está apoiado por BNG, EH Bildu, ERC, Sinn Féin, a UDB bretoa e Ecolo (Valonia). Declaran que eses tratados benefician grandes corporacións en detrimento dos pobos, os traballadores e o medio ambiente. A declaración deuse a coñecer no marco dun congreso internacional organziado pola Fundación Galiza Sempre e o centro Maurits Coppieters.

A alianza soberanista entre Junts pel Sí e a CUP está a piques de pasar a mellor vida. A formación anti-capitalista resolveu esta terza feira non se mover da súa decisión inicial de apresentar unha emenda á totalidade aos orzamentos do Govern. A hipótese das eleicións antecipadas está xa sobre a mesa.

A alcaldesa da cidade Condal procura un acordo de gobernabilidade cos partidos de esquerda. Barcelona en Comú ten 11 dos 41 edís, por 10 de CiU, 5 de ERC, e de Cs, 4 do PSC, 3 da CUP e 3 do PP.