natureza

Estaca de Bares é, case sen dúbidas, o mellor lugar de Europa para ver aves mariñas. Por alí pasan cada outono máis dun millón de aves dunhas 50 especies diferentes: un dos maiores espectáculos que a natureza ofrece ao paxareiro afeccionado e ao ornitólogo experto. Cada ano pasan tamén por alá moitas persoas afeccionadas á ornitoloxía de todos os recunchos de Europa. Mais non é só unha cuestión de turismo. Se cadra, xuntos, aves e ornitólogos, están contribuíndo sen sospeitalo a construír un futuro máis sustentábel.

A escalada na Galiza está en plena efervescencia. Após varias décadas nas que permaneceu como un deporte con escasa difusión e relevancia alén dun círculo de pioneiras, nos últimos anos cada vez máis xente se achega a probalo. Logo da apertura de rocódromos por case todas as cidades do país e impulsada tamén polo feito de alcanzar o status de deporte Olímpico, a escalada galega semella abrirse un oco entre as xeracións máis novas.

Nas últimas décadas a expansión do eucalipto no monte galego non dá visos de deterse. Malia as consecuencias medioambientais que isto ocasiona, este proceso foi amparado polas institucións co argumento de ser unha fonte de riqueza para un rural cada vez máis abandonado. Plantándolle cara ao modelo, moitos colectivos e comunidades de montes están demostrando que outra xestión do territorio é posíbel para crear riqueza e ser sostíbel ecoloxicamente. 

O desexado desconfinamento descóbrenos paisaxes coñecidas que se presentan novas, cheas de luz no solleiro da liberdade recuperada. Nesas paisaxes, neses ecosistemas sostidos por forzas miúdas de valor universal aniñan, crían, voan e nadan estes animais obxecto de lenda, sabedoría e relato na intrahistoria da explicación ao inexplicábel en tempos pasados. Os animais salvaxes como corpo para os conflitos, amores, sucesos históricos e explicacións climáticas de todo aquilo por onde voltamos a pasar os ollos na saída do fogar. Sermos Galiza fala con tres expertas no natural –e no romance biolóxico da lenda– arredor da convivencia e historias cos animais que poboan a Galiza.

Os camiños pola costa de Ponteceso son escasos, o relevo abrupto, con caídas verticais de ata máis de 100 metros, e sen abrigos, o que non fai nada doada a subsistencia nin favorece o asentamento de poboacións, e se non hai xente non hai camiños, tanto é así que nos máis de 40 quilómetros de costa do concello só se atopa unha poboación litoral, a vila de Corme, asentada no abrigo da súa enseada e xa dentro da ría. 

O concello de Bueu está situado na banda do sur da ría de Pontevedra e inclúe no seu territorio as illas de Ons, Onza e os illotes dos arredores.

A cuberta branca, uniforme, muda por completo a paisaxe, transfórmaa, envolve as formas, elimínalle as durezas, as arestas, as cores, para convertelo todo nun mundo suave e mol que atrae e convida a entrar.

Algunhas das máis asombrosas construcións vexetais urbanas álzanse nas nosas prazas achegando silencio e acougo.

Falan de "crueldade" de cans adestrados para atacar "brutalmente" a vacas e porcos en dúas localizacións que se poderían situar, segundo estiman ambos os colectivos, entre Ourense e Zamora.

O Parque Natural Baixa Limia-Serra do Xurés perdeu máis de 2.000 hectáreas nos últimos días. O lume arrasou case por completo a súa reserva integral mentres segue á espera da aprobación dun novo Plan reitor de uso e xestión complementario do Plan de ordenación dos recursos naturais revisado en 2009 após a súa creación en 1993.

"Foron montura, tiro e alimento de moitas xeracións, forman parte do noso patrimonio natural e cultural e deben seguir sendo obxecto da nosa atención", escribe no suplemento que vén co teu Nós Diario da sexta feira, 26 de xuño.
 

A asociación Umia Vivo critica o estado de deterioro da Ponte de Portugalete, que cruza o río Umia polo lugar de Segade de Abaixo (Caldas).

O colectivo veciñal Salvemos a Comarca de Ordes: Aire, auga e terra limpas chama a  presentar alegacións para deter o proxecto inicial do Parque Eólico Solpor

O arquipélago das illas de San Pedro, no municipio da Coruña, vén de ser declarado definiivamente como ben natural de interese local. Unha figura que non implica a súa incorporación na rede de espazos protexidos, pero que é moi útil para "a xestión dos valores naturais".

Sabías que hai especies tan nosas que só existen aquí? Descobre neste artigo a saramaganta, o sapiño pinto, a escribenta das canaveiras e o resto das especies que só poderás albiscar nos montes galegos.

Entroido na Galiza: Se necesitas plans para saír fuxindo do Entroido, anota estas alternativas sen máscara e desfruta 

Unha fotografía aérea das illas Alvedosas (Soutomaior) gañaba o premio National Geographic no certame H2Ocean. O seu autor é Abraham Rosendo (Breikus), quen, sorprendentemente, non se dedica á fotografía como medio de vida. Con todo, como bombeiro forestal, a súa práctica en continuo contacto coa natureza inflúe de maneira evidente na súa obra. 

Facer turismo rural na Galiza é equivalente a coñecer paraxes e lugares únicos. Descobre qué podes visitar.