poesía

A figura de Federico García Lorca continúa a ser un lugar de encontros e desencontros para a cultura galega. Durante o final do século XX a autoría real dos Seis poemas galegos e o papel na súa creación de figuras como Eduardo Blanco Amor ou Ernesto Guerra da Cal foi fonte dunha polémica que aínda ecoa hoxe. Porén, as distintas caras e facetas do granadino continúan sendo obxecto de reivindicacións e tamén de desmitificacións. Entre o mártir republicano e a figura LGBTQ existe tamén un Lorca que quixo ser escritor en lingua galega.

O xurado elixiu a obra Feliz Idade, da poeta orixinaria da Pobra do Brollón, "por tratarse dun relato vitalista que celebra o amor e a existencia máis aló do tempo".

Raquel Lima (1983) é lisboeta, mas tem nas veias sangue angolano, santomense, senegalês e brasileiro. Poeta, performer e arte-educadora, percorreu mais duma dezena de países na Europa, América do Sul e África com a sua poesia oral. Após ganhar o aRi[t]mar, volve á Galiza para participar amanhã no Poemagosto (Allariz).

O semanario Sermos Galiza, que atoparás este sábado nos quiosques ou para a súa lectura na nube acompañando a Nós Diario, ofréceche unha entrevista coa poeta. Así mesmo, aprenderás máis sobre a vida das mariscadoras e os novos proxectos audiovisuais galegos.

O xurado destacou a súa potencia na construción do conxunto cun gran control no poema longo, a estrutura dramática do libro con presenza de voces variadas, e as múltiples referencias culturais e da tradición literaria e artística.

O festival ten lugar en Allariz o 10 de outubro, por sétimo ano, nunha edición de balde, mais con reserva previa.

"E fano eles", escribía Anxo Angueira no comezo de 'O valo de Manselle'. Aquel prodixio do esforzo común que retrataba o poeta fai 25 anos e Apiario celebra a efeméride cunha reedición do libro.

A reivindicación da poesía como xeito de crear comunidade. A perspectiva ecolingüística. A denuncia do desequilibrio nas relacións de poder, todas elas políticas: de xénero, de clase, de nación. A reflexión sobre a identidade galega e as súas contradicións. A visibilización do poema nos seus diferentes formatos, do máis clásico ao máis popular. Foron algúns dos alicerces do III festival Alguén que respira!, que tivo que reducir o seu programa e mudar as súas datas por causa da Covid-19.

A filóloga e poeta viguesa Oriana Méndez resultou gañadora da XVIII edición do Premio de poesía Afundación coa súa obra ‘Interna’, cuxos versos cualificou o xurado do galardón como “conmovedores e depurados”. 

A escritora resultou vencedora entre case unha trintena de obras e o xurado valorou os seus "versos depurados e conmovedores".

Rosalía Fernández Rial vén de publicar Árbores no deserto (Galaxia, 2020), un poemario no que se nutre das reflexións de 11 pensadoras feministas para crear versos que desafían o paso do tempo e nos conectan coas mulleres que non calaron para que nós sigamos loitando. A súa poesía non é estática, atravesa o papel e invade todo o que fai: as performances, a investigación e o seu labor como docente en Cabana de Bergantiños. Conversamos con ela para debullar como a arte, o feminismo e a educación (e o uso do galego neste contexto) nos poden salvar do abismo en tempos convulsos.

O programa desta edición inclúe unha homenaxe á recentemente falecida poetisa Luz Pozo Garza. O acto terá lugar o 19 de setembro no Teatro Principal.

O acto no que se anunciou o gañador, que tivo lugar na Casa da Cultura do concello, aproveitouse para presentar a obra En luz escrita. O poemario escrito por Xurxo Alonso foi o volume seleccionado polo xurado na edición do ano pasado.

O último poemario de Isaac Xubín, 'Xenealoxía dun intruso' (Galaxia, 2020), afonda na concepción da súa identidade galega, desde fóra, cunha consciencia da propia construción. O poeta repasa en conversa con 'Nós Diario' as chaves desta obra persoal, na que tamén xura: "estas lembranzas nosas / nunca serán cadáver".

Unha mostra baseada en fotografías do fondo de Xosé Vidal que dialogan con versos contemporáneos

Ángel Suanzes convértese hoxe no entrevistador entrevistado. O xornalista vén de publica o seu primeiro poemario con Urutau, unha íntima sucesión de imaxes que diseccionan cunha honestidade estarrecedora o proceso do desamor. O texto vai acompañado das fotografías de Clara Honorato Soto, nunha reinterpretación persoal das múltiples capas da lembranza que esas breves "labazadas de realidade" esbozan sobre a cerna que nos conforma.