O referendo que Grecia realiza o domingo sobre o acordo proposto ao país polas institucións sitúa como un dos horizontes probábeis a saída helena do euro. Mesmo hai quen fala dunha Grecia -de gañar o voto do non nesa consulta- cun pé fóra da Unión Europea. Non sería a primeira vez que se dá un escenario así, se ben en circunstancias diferentes. En 1982, os groenlandeses decidiron mediante referendo saírse da Comunidade Económica Europea (CEE). Unha resolución que colleu a contra-pé a Bruxelas, que se enfrontaba por vez primeira á ‘desadhesión’ dun dos seus territorios.
Groenlandia entrou na Comunidade europea en 1973 da man de Dinamarca, reino do cal a illa era unha simple provincia. E entrou malia que a maioría das e dos groenlandeses estaban en contra de facelo. Tamén estaba en contra de entrar na CE outro territorio baixo soberanía dinamarquesa, as illas Feroe. O particular status de auto-goberno que posuía naquela altura permitiulle ficar fóra da institución europea, precisamente o que non puido facer Groenlandia por ser unha simple rexión do Reino de Dinamarca.
En marzo de 1984 asinouse o ‘tratado de desadhesión’, o primeiro na historia da unión europea. Un tratado que foi ratificado nos parlamentos nacionais dos 10 estados membros naquela altura da CE.
![Publicidade 203777]()
Mais en 1979 Groenlandia logrou un estatuto de auto-goberno, unha demanda histórica dos nacionalistas, que vían esa etapa como un paso máis na andaina cara á independencia. Os nacionalistas non querían seguir na Comunidade europea, organismo cos que os groenlandeses apenas tiñan ligazón cultural ou económica, e do que entendían que non tiña nin interese nin sensibilidade para entender os problemas específicos dun territorio como Groenlandia. A maiores, a lexislación comunitaria en pesca (actividade que supuña o 40% do seu PIB) era moi lesiva para os intereses deste sector, o que tamén acontecía coa lexislación no eido da caza.
O referendo
O 23 de febreiro de 1982 decorreu o referendo solicitado polo ‘Lansddtyre’ (goberno local) para que os 60.000 habitantes de Groenlandia decidisen sobre a continuidade ou non do país na CE. Era unha consulta de carácter non vinculante mais a vitoria dos partidarios de marchar da Comunidade europea (52% dos votos fronte aos 46% partidarios de seguir) foi aceptada polo executivo dinamarqués, que por boca da súa ministra de asuntos para Groenladia dixo que se ía “respectar a vontade do pobo”. Por primeira vez na historia da comunidade europea un país decidía abandonala.
Os groenlandeses apenas tiñan ligazón cultural e económica con Europea. Consideraban que a CEE non tiña nin interese nin sensibilidade para entender os problemas específicos dun territorio como Groenlandia. A lesiva política pesqueira imposta por Bruxelas a un país onde a pesca era o 40% do seu PIB puxo o ramo
![Publicidade 202225]()
A desconexión
En Bruxelas a decisión non sentou ben. Un seu portavoz dixo nos días seguintes que a CEE “toma nota lamentabelmente” da decisión dos groenlandeses. A illa era un territorio estratéxico -algo que os EUA sabían ben e os chineses agora tamén- e con grandes recursos naturais por explotar.
En marzo de 1984 asinouse o ‘tratado de desadhesión’, o primeiro na historia da unión europea. Un tratado que foi ratificado nos parlamentos nacionais dos 10 estados membros naquela altura da CE. A previsión era que o 1 de xaneiro de 1985 Groenlandia saíse oficialmente da comunidade europea. Mais fíxoo o 1 de febreiro: o Parlamento irlandés “esqueceuse” de ratificar o tratado, de aí o retraso dun mes.
En 2008 Groenlandia realizou un novo referendo, desta volta sobre o auto-goberno, no que un 75% do censo optou por maiores cotas de autonomía e decisión a respecto do Reino de Dinamarca.
A diferencia das Illa Feroe, Groenlandia forma parte dos territorios de ultramar da Unión Europea, o que lle permite ter acceso a determinados fondos. Mantén acordos coa UE en diferentes campos e segundo expertos nese país como o francés Damien Degeorges, as novas xeracións son máis favorábeis a aumantar as relacións coa Unión Europea.
