Assange e a democracia imaxinaria

Se fixésemos unha enquisa preguntando a galegos e galegas se vivimos nunha "democracia-plena" de seguro que a resposta da inmensa maioría sería que si, e se lles preguntásemos se os Estados Unidos de América (EUA) son un país democrático, exemplo a seguir por todo o "mundo libre", sen dúbida a resposta da maioría sería tamén afirmativa. Porén, sen temor a equivocarse, a resposta non sería tanto o resultado dunha reflexión persoal baseada nunha información veraz, da que non dispoñen, como do imaxinario creado polo poder económico que financia e controla a esmagante máquina de propaganda ao seu servizo na que converteron a gran maioría dos medios de comunicación. É irrefutábel que sen información libre non é posíbel unha opinión libre, como irrefutábel é que a liberdade de información está a cada paso máis e máis reducida. 'WikiLeaks' Se un fai caso ao que nos din os medios de comunicación sistémicos, os EUA son o faro, luz e guía da democracia. Porén, a realidade compadécese pouco con esa afirmación. Se o exercicio dos dereitos democráticos para as clases populares está máis que limitado no plano interno, o balance no plano exterior dos EUA estremece. Para manter a ficción democrática precisan dun espeso manto de silencio e desinformación que oculte as súas vergoñas. Abondou que Julián Assange e WikiLeaks se atrevesen a publicar documentos que probaban que a democracia norteamericana é unha "democracia criminal" que non ten ningún límite para impoñer a súa vontade, para desencadear unha persecución que lle custou perder 12 anos de vida en liberdade. As súas guerras imperialistas, de Vietnam a Iraq, as súas descaradas intervencións nos asuntos internos de outros Estados, de Chile a Ucraína, non son a historia dunha democracia que defende os dereitos humanos e as liberdades. Son a historia dun imperio que para manterse como tal, provoca millóns de persoas mortas, a maioría civís, José Couso incluído, tortura, espía a amigos e inimigos, asasina líderes políticos, apoia ditaduras sanguinolentas ou Estados xenocidas como Israel. Tétrico balance para a "primeira democracia do mundo libre". Perseguindo Assange perseguen a liberdade de información e envían un aviso a quen se atreva a desvendar a verdade Perseguindo Assange, obrigándoo a aceptar que espiou para recuperar unha liberdade só posíbel pola presión de sectores conscientes da opinión pública, que non dos Gobernos europeos, perseguen a liberdade de información, envían un aviso a quen se atreva a desvendar a verdade. E como o Imperio "marca tendencia", tampouco está no seu mellor momento a liberdade de pensamento e información no espazo europeo onde, por exemplo, en varios Estados expresar opinións favorábeis á causa palestina é practicamente imposíbel, ou onde é moi difícil tratar de expresar unha opinión diferente á oficial sobre o militarismo en auxe, as causas da guerra na Ucraína ou as consecuencias das sancións contra Rusia. Silencio Non é alleo o Estado español a tendencia a limitar a liberdade de información. Coa lei mordaza de Rajoy plenamente vixente. Eliminados a maioría dos intentos de levantar medios alternativos, a información é basicamente controlada por poucos grupos de comunicación. Aparente pluralidade sobre o accesorio, discurso único sobre o substancial, creadores do falso relato da transición modélica, escasamente belixerantes co franquismo e os franquistas, defensores da monarquía, ocultadores das falcatruadas do primeiro Borbón e o seu papel no 23-F, univocamente españolistas e procapitalistas ou defensores a morte da UE e a OTAN. E o case absoluto silencio sobre o xornalista Pablo González, dous anos preso en Polonia sen acusación formal, como exemplo da dexeneración da liberdade de información. Nada que non saibamos na Galiza, onde seguimos sen que, por certo, cause escándalo na corte madrileña que a CRTVG sirva en exclusiva aos intereses do PP, e coa maioría dos medios privados con propietarios aliñados co españolismo e a dereita, antinacionalistas de libro, xenerosamente regados con cartos públicos que o Goberno galego nega a medios críticos como Nós Diario. Con este desolador panorama, de que liberdade de información presumen, e xa que logo, de que democracia nos falan? De reconverter Fraga en demócrata galeguista a crear mitos como Paco Vázquez, sempre ao servizo do goberno do PP e as súas infames políticas, celulosas, eucaliptización, minería salvaxe, depredación eólica… A información libre é a proba do algodón da saúde da democracia. E canto máis se reduce máis se reduce a democracia real, para converterse, por moito que aínda nos fagan crer o contrario, nunha democracia imaxinaria.