arquitectura

Cada novo banco público debe estudarse con tino pois supón unha imposición: sente vostede aquí. A elección do modelo axeitado e a súa posición estratéxica basean o seu éxito. Un banco é un elemento de relación que amplía as posibilidades da rúa. En demasiadas ocasións é usado como un adorno depositado en espazos desagradábeis, onde non moleste. Semellan bancos-pantasma para non sentar, como o céspede-óptico para non pisar

Luís Gil e Cristina Nieto defenden que o pequeno é importante. Estes arquitectos traballan a todas as escalas mais desde o pequeno son quen de facer grandes proxectos. Destacan na rehabilitación do patrimonio moderno e no uso do mobiliario como transformador do espazo.

O número que sae do prelo este sábado tamén alude ao aniversario da Declaración Universal de Dereitos Lingüísticos e propón ampliar os coñecementos sobre arquitectura. Se queres ler todos os contidos podes mercar o semanario que acompañará Nós Diario nos quiosques e puntos de venda habituais, así como na nosa tenda en liña.

Ás veces non sentimos o carácter que deberían desprender os nosos equipamentos de sanidade, educación ou xustiza. Centros de saúde que debesen xerar confianza parecen comisarías; escolas infantís ou colexios onde aprender a relacionarse como búnkeres; centros cívicos onde reunirse como tristes tanatorios; xulgados que precisan transparencia e seriedade como atraccións de feira etc.

Álvaro Marín e Alfonso Castro xuntáronse para sumar forzas no estudio 2es+arquitectura. Mantivéronse na época máis difícil, en plena crise económica, e agora están colleitando os froitos. Veñen de recibir o premio á mellor vivenda que concede o colexio de arquitectos.

O Día das Artes Galegas 2020-2021, prorrogado un ano por mor da pandemia, celebra a figura de Domingo de Andrade, un dos maiores arquitectos do barroco galego do que, porén, aínda queda moito por coñecer. 

Os ritmos da lóxica produtiva, gañar-gastar-descansar, abocan á vida bipolar casa-traballo ou pronto casa-casa co teletraballo como desculpa.

Non toda a arquitectura ten que ser permanente. Hai arquitectura case sen peso, lixeira, pero cargada de ideas e intencións. Con teas, plásticos e luz pódense facer intervencións moi interesantes. O estudio de arquitectura coruñés Flu-or está especializado en facer moito con case nada.

No semanario, que atoparás o sábado nos puntos de venda habituais e na nosa tenda en liña, poderás saber máis sobre a ova novela de Alberto Fortes e descubrirás as chaves da arquitectura de premio do estudo Flu-or. Nesta ocasión, tamén levarás unha completa proposta culinaria. 

Decidir ese pavimento xenérico que pisaremos podería ser un novo símbolo de identidade nacional como o monumental granito dos nosos cascos.

A historia escríbena os gañadores, e eses sempre son homes. O relato que nos chegou foi escrito con perspectiva masculina, e este moitas veces esqueceu (intencionadamente ou non) a contribución das mulleres ao presente. Nas artes ou nas ciencias existe un legado de mulleres que hai que rescatar e pór en valor. Isto tamén sucede na arquitectura.

Este pasado día 13, a Fundación Manolo Paz outorgáballe o seu premio Recoñecemento como homenaxe a toda unha traxectoria. Un premio que se une a unha lista de galardóns interminábel e na que destaca o feito de que, xunto con Rafael Moneo, foi a única persoa que recibiu dúas veces o Premio Nacional de Arquitectura. O seu traballo está espallado por toda Galiza e abrangue desde vivendas unifamiliares até a Residencia oficial de Monte Pío, desde a rehabilitación do teatro Rosalía de Castro da Coruña até o Museo das Peregrinacións de Santiago. Sen saír do país, foi quen de sentar maxisterio a nivel internacional. Falamos co arquitecto Manuel Gallego Jorreto sobre a súa traxectoria e a súa visión da arquitectura.

O novo número do semanario Sermos Galiza tórnase imprescindíbel para coñecer a arquitectura propia. Non perdas a entrevista ao premiado Manuel Gallego Jorreto sobre a súa traxectoria e a súa visión da arquitectura. Ademais, ao longo do semanario, repásanse as distincións que Franco e os seus ministros aínda conservan na Galiza. E como sempre, inclúese unha manchea de recomendacións para o tempo de lecer. Procura o teu exemplar, xunto con Nós Diario, este sábado nos quiosques e puntos de venda habituais!

Táboas foi escollida durante a Asemblea Xeral desta organización.

Un traballo do colectivo Ergosfera sobre as residencias de maiores pon en evidencia as carencias do modelo actual e subliña a necesidade dun cambio na atención ás persoas maiores.

O arquitecto César Portela vén de ingresar como académico da Real Academia Galega de Ciencias. Portela é unha das figuras máis importantes da arquitectura galega contemporánea e debuxou non só os perfís das cidades galegas, senón que tamén interveu en boa parte das paisaxes do país. A súa obra traspasou fronteiras e recibiu premios como o Nacional de Arquitectura, o European Urban and Regional Planning ou o Philippe Rotthier, entre outros moitos. Nesta conversa falamos, especialmente, sobre a responsabilidade social do arquitecto nun momento –o da pandemia- en que a arquitectura e o urbanismo semellan volver estar presentes no debate público.

Existen infinitas reformas que avaliar máis racionais e próximas, antes de facer unha nova casa. Por que construír máis se podemos evitalo?

O semanario tamén fai un repaso pola realidade dos festivais poéticos da Galiza na situación de crise sanitaria e propón saber máis sobre os proxectos arquitectónicos de Sabín e Blanco. Se non queres perder estes contidos, non faltes mañá á túa cita co quiosque.

O tempo é un factor chave na vida actual. Patricia Sabín e Enrique Blanco son uns arquitectos que procuran dedicarlle aos proxectos o tempo que precisen. Para que as cousas sexan máis doadas ao final da obra, o proceso ten que ser necesariamente longo. A arquitectura necesita paciencia.

O monumento máis representativo do Carballiño, do século XX, é o Templo da Veracruz. E iso mesmo pretendía o seu arquitecto, Antonio Palacios Ramilo (1874-1945), cando o deseñou: un templo para un tempo e para unha encrucillada, onde venerar un Lignum Crucis... En realidade, O Carballiño ten dous relicarios da mesma feitura franciscana, mais desta volta afondamos no da Veracruz e no seu creador.