arquitectura

A pandemia púxoo ao descuberto: precisamos espazos abertos nas cidades onde intimar máis e consumir menos. 

O suplemento deste sábado tamén inclúe propostas de arquitectura e cociña e fala co reelixido presidente da Real Academia Galega (RAG), Víctor Freixanes, de diversos temas. Procura o 'Sermos' co teu 'Nós Diario' de mañá nos puntos de venda habituais para ler todos os contidos.

O xogo e o divertimento forman parte do desenvolvemento da mocidade. Coa chegada á vida adulta todo se viste dunha pátina gris de seriedade imposta. Emilio Rodríguez mantén un espíritu novo, busca o divertimento na arquitectura. Pretende que os seus edificios sexan vividos con alegría.

A Cidade da Cultura, en Compostela, foi hoxe o escenario da entrega dos Premios de Arquitectura e Rehabilitación de Galiza 2020

Un terzo da poboación urbana vive exposta a máis dos 55 decibeles de confort. Por enriba deles, tensión e malestar, nin comunicación nin descanso.

Engaiolarte Edicións vén de publicar Trazar a mirada, máis de 250 debuxos inéditos de Antonio Palacios rescatados dos seus cadernos de viaxe. Imaxes de paisaxes, monumentos e tipos humanos, que permiten comprender mellor a colosal dimensión artística do arquitecto porriñés.

A produción deste estudio de arquitectura de apelidos RVR xira ao redor dos conceptos de paisaxe e memoria. Territorio e tempo son as súas ferramentas de traballo cotiá. Chegan a asegurar que non fan obras novas. Din que nada é completamente novo, todo parte dun lugar ou dunha historia á que pode dar continuidade. 

O ciclismo urbano irrompe na cidade moderna como unha alternativa ecolóxica, saudábel e eficiente, e non desprovista dunha erótica propia.

Definir o traballo destes arquitectos é complexo. Vou valerme de dous extremos para acoutalos. A identidade da arquitectura de Ansede e Quintáns móvese entre a rehabilitación silenciosa e a innovación. Nun diálogo entre o lugar, as necesidades dos clientes e eles mesmos.

O semanario que sae publicado mañá tamén abrangue o tema da lingua da man do profesor Xosé Ramón Freixeiro Mato e fai unha parada na arquitectura pragmática. Para ler todos estes contidos e aínda máis só é preciso acudir ao quiosque e mercar o Sermos Galiza xunto co Nós Diario ou facelo a través da nosa loxa en liña.

Na construción debe haber un equilibrio, entre o deseño pensado polos arquitectos e a capacidade técnica de quen o vai executar. Amaneiros Rey é un estudio de arquitectura que se define como pragmático, dos que buscan ese equilibro, mais sen perder a intensidade dunha obra sensíbel ao contexto.

Na arquitectura cada obra supón un "comezar de novo". Cada edificio conta cun tempo, cun lugar e cuns axentes implicados diferentes. Isto pode ser visto como unha eiva da profesión ou como unha maneira de aprender cousas novas de cada volta. Un novo proxecto pode ser unha oportunidade de experimentar e innovar, así é como o ven no estudio Müller.Feijoo. 

Os hórreos representan un patrimonio material e inmaterial de enorme relevancia, tanto na cultura galega como na peninsular e mesmo a nivel mundial, pois podemos encontrar exemplares por todo o planeta. Para velar pola súa protección, o pasado 11 de decembro tivo lugar a primeira reunión co fin de analizar a situación na que se encontran na actualidade os hórreos da Península Ibérica. Nela acordáronse as liñas de actuación e os obxectivos da iniciativa, entre os que destaca a posibilidade de declarar os hórreos Patrimonio da Humanidade.

Nos últimos días saíron á palestra unha serie de nomes de arquitectas moi novas. Aínda que con diferentes historias ás costas, Sofía Blanco, María Fandiño, Ander Bados e María Montenegro teñen en común pertencer a unha xeración que comeza a agromar.

Resulta paradoxal que moitas arquitectas vexan a madeira como un dos materiais do futuro, cando se leva usando desde sempre. Na construción tradicional era moi empregada, presente en tellados, vigas, portas, fiestras ou pisos. A industrialización fixo que se fose substituíndo por aluminio, aceiro, formigón ou plástico. Na actualidade, coas novas tecnoloxías aplicadas ao material e aos derivados, está a recuperar o protagonismo perdido.

Georges Perec escribiu un breve texto, Tentativa de esgotamento dun lugar parisiense, onde narraba os acontecementos cotiáns. Describiu pormenorizadamente o que acontecía nun instante nunha praza, falaba sobre actos nos que ninguén reparaba. Os espazos públicos, rúas e parques, o que está baixo os pés, tamén ten importancia. As últimas obras de Seoane están orientadas a recuperar lugares para a cidadanía e o uso diario. Obras que pasan desapercibidas.

Houbo un tempo no que no Estado español se construían vivendas a un ritmo descontrolado. Nese momento fixéronse tantas como en Alemaña, Francia, Italia e Gran Bretaña xuntas. Na periferia das cidades e vilas apareceron novos e anódinos bloques de edificios, moitos deles para alimentar a especulación. Porén, a vivenda é un dereito e merece outra maneira de facer. 

Era habitual hai 10 anos que todos os alcaldes quixesen ter un Guggenheim no seu concello. Agora, a vella crise económica obriga a traballar con orzamentos moi axustados, e algúns simplemente seguiron facendo o que xa facían. Quen estivo sempre propondo arquitecturas sensatas, modestas e adaptadas ao lugar, non tivo, nin terá, problemas para afacerse ás restricións actuais e as que virán.

No día a día atopamos espazos magníficos sen decatarnos. Quen deseña unha praza tranquila ou sitúa un banco estratexicamente á sombra dunha boa árbore toma decisións que melloran a vida da cidadanía. Detrás da construción de lugares ordinarios atópase o traballo e entusiasmo de moitas e moitos profesionais.