De cando a cor negra virou en beleza
Máis que comezar, o libro desprégase. “Ao esmorecer a alba... Vaite, díxenlle, fociños de poli, fociños de vaca, vaite, non soporto os lambecús do poder e os abesouros da esperanza”, escribe o poeta. Trata do seu retorno á Martinica, como un Arredor de nós anticolonial: Aimé Césaire (1913-2008) tivera que marchar para comprenderse. Caderno dun regreso á terra natal (1939), texto decisivo para a negritude e a amplicación da poesía en lingua francesa, aparece por primeira en galego.