Algún día tiña que pasar. A selección galega perdeu no encontro que disputou esta sexta feira ante Panamá (0-2) en Balaídos, nun choque que puxo fin tanto a oito anos de ausencia da Irmandiña como á xeira de imbatibilidade que ostentaba desde o seu regreso á acción en 2005.
O partido, certo é, non puido empezar de peor maneira, pois a Real Federación Galega de Fútbol (RFGF) oficializou xusto antes do comezo do mesmo que Iago Aspas, o ídolo local no que sería o seu debut coa Irmandiña no 'súa' casa, causaba baixa de última hora debido a unhas molestias durante o quecemento, privando así á afección de velo facer parella en ataque co deportivista Lucas Pérez.
O seu sitio no once inicial escollido por Diego Martínez ocupouno un ex compañeiro do de Moaña no Celta, Iker Losada, acompañante na parcela ofensiva de Héber Pena e un Lucas Pérez reforzados no medio campo con Álvaro Lemos, Hugo Sotelo e Álex López, mentres que a defensa foi responsabilidade de Jonny Otto, Quique Fornos, Carlos Domínguez e Álvaro Carreras, ocupando a portería Iván Villar.
No combinado centroamericano, pola súa parte, o seu adestrador, Thomas Christiansen, optou por un equipo no que tan só cambiou tres pezas con respecto ao duelo no que rañou un empate (2-2) ante a poderosa selección de Catalunya tan só dous días antes.
Con ese aval, os canaleiros saltaron ao céspede de Balaídos para demostrar que o resultado obtido no Estadi de la Nova Creu Alta ante os Bellerín, Mingueza, Éric García e compañía non foi froito da casualidade, confirmando, ao mesmo tempo, que non viaxaron até a Galiza para xogar unha pachanga, como axiña puideron dar fe as canelas dos futbolistas galegos.
Así, e tras uns intres de tenteo mutuo, Panamá, a pesar de que o balón estaba en posesión galega a meirande parte do tempo, comezou a gozar de ocasións para pór en apuros a Iván Villar, que protagonizou unha extraordinaria intervención no minut0 19 detendo co peito un disparo de Eduardo Guerrero, que quedara só ante o de Cangas.
Agresividade e goles
Pouco despois, no 25, chegaría o primeiro tanto dos da camiseta vermella, logo dun penalti cometido por Jonny Otto e que o seu capitán, Eric Davis, tivo que materializar por dúas veces após considerar o árbitro que no primeiro lanzamento os contendentes invadiran a área grande.
Tiveron o empate nas súas botas no '30 un Lucas Pérez moi aplaudido polo público presente no coliseo olívico -aproximadamente 18.000 persoas, das cales moitas non puideron asistir aos intres iniciais do xogo dadas as largas colas nos accesos que moitas usuarias das redes sociais achacaron a unha certa desorganización- e Manu Justo nun man a man no '36, mais, facendo bo ese vello tópico futbolístico de "quen perdoa, paga", foron os panameños quen perforaron de novo a portería galega, logo de que Roderick Miller aproveitase un desaxuste defensivo á saída dun córner no minuto 40.
Esforzo sen premio
No segundo tempo multiplicouse o carrusel de cambios por parte de Martínez e Christiansen, dando entrada logo do intermedio, por parte galega, a Hugo Bueno, Miguel Rodríguez, Lucas Taibo e Miguel Loureiro.
Non obstante, o seu descaro e xuventude -tan só o último supera os 21 anos de idade- non foi suficiente para darlle a volta ao partido, pois os canaleiros seguiron exhibindo a mesma vocación ofensiva que na primeira metade e gozaron das mellores ocasións para perforar a portería defendida por Álvaro Ratón entre os minutos 32 e 60, momento no que deixou a portería en mans de Fran Vieites.
Con todo, Carlos Domínguez, Manu Justo e Rodríguez tiveron as súas oportunidades nunha Galiza cada vez máis ofensiva a medida que o electrónico de Balaídos ía achegándose ao minuto 90, chegando o anhelado gol no '78. O autor foi Novoa, logo de aproveitar o centro dun Rodríguez moi activo, pero Alejandro Muñiz Ruiz considerou erroneamente que estaba en fóra de xogo e procedeu á súa anulación, provocando as iras duns seareiros e seareiras que asistiron impotentes aos desesperados intentos galegos de obter un empate que nunca chegou.
